สี่สิบปีตายกี่ครั้งใครสั่งฆ่า
จะเดินหน้าก็ถูกดึงไม่ถึงไหน
อำนาจรัฐทั้งผองเป็นของใคร
แค่ประชาธิปไตยแต่ในนาม

กระทำการฆาตกรรมอำมหิต
ต่อชีวิตผู้คนบนสยาม
ในขอบขัณฑสีมาพุทธาราม
ขู่คุกคามความคิดสิทธิ์เสรี

สร้างกฎกรอบมอบผ่านการศึกษา
ล้างปัญญาลบเหตุผลจนป่นปี้
ยัดเยียดหลักคุณธรรมและความดี
เป็นตัวชี้โครงสร้างทางสังคม

ประชาชนเป็นใครไม่ต้องรู้
ให้กินอยู่เพียงพอก็เหมาะสม
สิ่งศักดิ์สิทธิ์กราบไหว้ให้งายงม
ค่านิยมบูชาอย่าล่วงเกิน

เมื่ออนาธิปไตยขยายผล
ชนชั้นบนชั้นล่างยิ่งห่างเหิน
ใครเข้าถึงทุนได้ใช้เพลิดเพลิน
ความเจริญแบ่งสรรกันกี่คน

สี่สิบปีที่คนกล้าต้องมาตาย
เพราะท้าทายคนดีที่ฉ้อฉล
ทวงอำนาจอธิปไตยให้ปวงชน
ที่ถูกปล้นล่วงลับเอากลับมา

ไม่เกิดซ้ำต้องกำจัดรัฐประหาร
อุดมการณ์เป็นธงอยู่ตรงหน้า
ต้องยอมรับกับกฎ-กติกา
เสียงประชาแจ่มชัดจะหยัดยืน

สี่สิบปีคนส่วนใหญ่เริ่มใจกล้า
เห็นคุณค่าสิทธิ์ของตนไม่ทนฝืน
ประชาชนจะชนะกระบอกปืน
ต้องหยิบยื่นความรู้คู่ปัญญา

สร้างโอกาสอันยิ่งใหญ่ให้ลูกหลาน
เผด็จการต้องหมดไปในวันหน้า
รัฐธรรมนูญต้องแก้ไขไม่รอช้า
เพื่อประชาธิปไตยไทยสมบูรณ์.