ไม่มีถ้อยคำสวยงาม
เพียงพอให้ไต่ถามถึงความฝัน
ไม่มีกวีแก้วในจินตนาการ
มีแต่หญิงชาวบ้านหน้ากร้านดำ

ไม่อาจทำให้เธอลืมบางดอกไม้
อหังการที่ลับหายในบางค่ำ
เพลงขลุ่ยผิวเหนือทุ่งข้าวเล่าลำนำ
ไม่มีความเคลื่อนไหวในกวี
(...เพียงชั่วเหยี่ยวกระหยับปีกเข่นขย้ำ
ก็ไม่มีความเคลื่อนไหว...ในกวี..)

ประวัติศาสตร์ยังถูกสร้างอยู่อย่างเก่า
ลมพัดแผ่วให้ร้อนผ่าวหนาวถึงนี่
เพียงแววตาคู่นั้นสั่นระรี้
ในหัวอกไม่เคย...มี...หัวใจ

ช่วยลืมเขาเสียทีเถิดที่รัก
ปล่อยความทรงจำแตกหักและหล่นหาย
(แม้) เธอเติบโตจากเมล็ดพันธุ์ชนิดใด
ให้สองมือผู้ยากไร้เช็ดน้ำตา

ช่วยลืมเขาเสียทีเถิดที่รัก
หากความทรงจำแตกหักอย่าร้องไห้
หากปวดร้าวเกินกว่าจะเข้าใจ
ให้สองมือผู้ยากไร้...เช็ดน้ำตา