จดหมายฉบับลงวันที่ 9 พฤศจิกายน 2566

ถึงปราณและอิสรานนท์ ลูกรัก

หลังปีใหม่พ่อต้องถูกย้ายเรือนจำไปขังที่ จ.เชียงใหม่ อากาศช่วงนั้นคงหนาวน่าดู เสียดายที่ไปเชียงใหม่คราวนี้ไม่ได้ไปพักที่โรงแรมรีสอร์ทโฮเต็ล ไม่ได้ไปเดินถนนคนเดิน ไม่ได้กินลาบต้นข่อย ไม่ได้ไปไหว้พระธาตุจอมทองและไม่ได้ไปร้านสุดสะแนน แต่ขึ้นรถเรือนจำไปนอนคุกที่อ.แม่แตง

ที่ศาลอาญากรุงเทพใต้วันนี้ แม่ของพวกเธอหลังจากไปส่งที่โรงเรียน ก็พาอิสรานนท์มาเยี่ยมพ่อที่ห้องพิจารณาเช่นเดิม อิสรานนท์ดูร่าเริง ให้พ่ออุ้ม จับปากกาทำท่าทางจะเขียนจะวาดลงในกระดาษ สงสัยจะชอบวาดเขียนเหมือนปราณ หรือไม่ก็คงแอบดูปราณวาดเขียนที่บ้านแล้วเลียนแบบ น่ารักดี

ลุงป้าน้าอายังมาเยี่ยมพ่อที่ห้องพิจารณาเช่นกัน ต่างถามว่าจะไปเชียงใหม่วันไหน พวกเขาจะจองรถไฟไปให้กำลังใจ น่าจะเหมาโบกี้กันเพราะไปกันหลายคน คงถือโอกาสไปเที่ยวเชียงใหม่กันด้วย กำลังใจจากลุงป้าน้าอาเหล่านี้ช่วยหล่อเลี้ยงไฟในหัวใจของพ่อให้ลุกโชน หลายคนคบหาเป็นมิตรมิตรสหายมาหลายปีอย่างป้านก สมัยก่อนก็ทำกิจกรรมด้วยกันตั้งแต่ต้านรัฐประหาร ตอนช่วงพ่อโดนจับก็มานอนรอให้กำลังใจ หน้าสถานีตำรวจ โดนคดีไปก็หลายคดี

พ่อฝากขอบคุณทุกคน ที่เป็นกำลังใจ ไฟในการต่อสู้ยังไม่มอดดับ เมล็ดพันธุ์แห่งเสรีได้ถูกหว่านไปในใจผู้คนแล้ว รอวันเติบโต

ลมหนาวพัดมาแล้วรักษาสุขภาพนะลูก อย่าลืมห่มผ้าให้แม่ของพวกเธอด้วย พ่อก็จะรักษาสุขภาพเช่นกัน

รักและคิดถึงทุกคน