ถึง เพื่อน พ้อง น้อง พี่ ผู้สอนกฎหมายทุกท่าน

เข้าใจว่าทุกท่านที่ได้ติดตามข่าวสารบ้านเมือง คงตระหนักกันเป็นอย่างดีว่ากระบวนการยุติธรรมในสังคมไทยกำลังจมดิ่งลงไปทุกขณะ พร้อมกับมีผู้คนจำนวนมากต้องเผชิญกับความยากลำบากจากการถูกควบคุมตัวอย่างไม่ชอบธรรม แม้ว่าทางผู้ต้องหาจะขอยื่นประกันตัวมาหลายครั้งพร้อมกับยอมรับเงื่อนไขจำนวนมากหากได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว

ในฐานะของนักกฎหมายธรรมดาคนหนึ่งที่ประกอบอาชีพสอนหนังสือ ผมเห็นว่าสิ่งที่เกิดขึ้นขัดกับหลักการทางกฎหมายอย่างรุนแรง แม้ว่าจะได้มีการท้วงติงด้วยการออกแถลงการณ์แสดงความเห็นร่วมกับเพื่อน พ้อง น้อง พี่ มาแล้ว แต่ก็ดูราวกับว่าจะไม่มีสัญญาณแห่งความเปลี่ยนแปลงใด ๆ เกิดขึ้น

การเป็นผู้สอนกฎหมาย นอกจากการพร่ำบ่นถึงหลักการหรือปรัชญาทางกฎหมายให้แก่ผู้เรียนแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่ควรถือเป็นหน้าที่ไปพร้อมกันก็คือ การแสดงออกหรือการชี้แนะถึงสิ่งที่ถูกต้อง เฉพาะอย่างยิ่งในห้วงยามที่สังคมกำลังตกอยู่ในความมืดมน

ผมไม่มีอะไรที่แหลมคมมาเสนอ เท่าที่คิดออกในขณะนี้ก็คือ อยากชวนเพื่อน พ้อง น้อง พี่ ที่เป็นอาจารย์สอนกฎหมายในสถาบันต่าง ๆ มาร่วมกันยื่นจดหมายถึงประธานศาลฎีกา ด้วยการไปยื่นด้วยมือของพวกเราเพื่อเป็นการยืนยันให้ชัดเจนว่าเรามีความเห็นแตกต่างกับแนวคำตัดสินที่เกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

ผมก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะสามารถทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรได้หรือไม่ แต่อย่างน้อยมันก็เป็นอีกหนึ่งความพยายามเล็ก ๆ จากคนที่มีอาชีพเป็น “ครู” สอนกฎหมายที่ได้พยามทำให้ระบบกฎหมายทำงานไปตามหลักวิชาและความถูกต้อง

จะอยู่ที่ไหนก็ได้ ขอเพียงนัดไปเจอกันที่กรุงเทพฯ โดยเลือกวันที่คนส่วนใหญ่สะดวก แล้วขอเข้าไปยื่นหนังสือ ไม่มีงบประมาณใด ๆ สนับสนุนทั้งสิ้น ต่างคนต่างรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง

มีเพื่อน พ้อง น้อง พี่ คนใดสนใจจะไปด้วยกันบ้างครับ

ด้วยความปรารถนาดี

สมชาย ปรีชาศิลปะกุล

19 กรกฎาคม 2565