" ไม่มีใครมีอุดมการณ์มากขนาดยอมพลีชีพได้ "

อัคร ทิพโรจน์

31 ตุลา 2549
บ้านเมืองมีข่าวคราวลมหนาวยะเยือก
ลุงแท็กซี่ที่ชนรถถังยังเข้าเฝือก
ใช้ทางเลือกแขวนคอตายหน้าไทยรัฐ

เพราะคำพล่อยถ้อยหยามถึงความคิด
อำมหิตหยันเย้ยดังเสยหมัด
ตายเพื่ออุดมการณ์จึงฉานชัด
แขวนคอให้เห็นถนัดวัดพลัง !

ค้างคาคิดพิจารณาหาคำตอบ
ไยจึงชอบย่ำยีใจให้สิ้นหวัง
วนเวียนฉีกกติกามากี่ครั้ง
ความแค้นคั่งฝังใจในผู้คน

ลุงนวมทองที่เจ็บช้ำรับคำท้า
แขวนคอหน้าไทยรัฐพ้นขัดสน
รักศักดิ์ศรีมีค่าประชาชน
และเลิกทนทุกขเวทนา

รัฐบาลจากการเลือกตั้งรถถังย่ำ
รัฐธรรมนูญ 40 สูญคุณค่า
เสียดายรัฐธรรมนูญดี ๆ เคยมีมา
กติกาของประชาชนคนทัดเทียม

จะยากดีมีจนคนเท่ากัน
คิดแข่งขันนโยบายได้ใหม่เอี่ยม
เกิดสวัสดิการใหม่ ๆ ใช้ดีเยี่ยม
ไยใครเหี้ยมเกรียมโกรธพิโรธเลย?

ทำไมลุงต้องตายใกล้หน้าไทยรัฐ ?
เดาใจจัดคำตอบให้รัฐไทยเอ๋ย
ลุงเบื่อการยึดอำนาจอุกอาจเว้ย
ไม่เฉยเมยตายฟ้องสื่อหนังสือพิมพ์ ?

บอกนัยว่าบรรณาธิการ,ท่านเจ้าของ
มีเงินทองกองท่วมหัวยั่วกระหยิ่ม
ขายข่าวชาวบ้านมานานทานนิ่ม ๆ
คุ้นเคยอิ่มอร่อยเอร็ดเผด็จการ

ที่เดาว่าลุงคิดอาจผิดพลาด
คนตายอาจไม่ได้คิดสันนิษฐาน
เห็นไทยรัฐชอบพาดหัวยั่วชาวบ้าน
คนซื้ออ่านอันดับหนึ่งทึ่งตูมตาม

ย้ำไทยรัฐตีแผ่ข่าวเรื่องราวเร้น
การอยู่เป็น รวยร่ำลืมคำหยาม .....?
เห็นไทยรัฐไปมา ทั่วมาตุคาม
พยายาม สื่อความหวังครั้งสุดท้าย ......

หวังไทยพ้นติดสวะรัฐประหาร
ภาพรถถังดักดานสามานย์หาย
ความเจ็บปวดหัวใจไม่กลัวตาย
ทิ้งท้าทาย พี่น้องผองเพื่อนไทย 

ผ่านจนยากลำบากร้ายมาหลายนัก
ตกหลุมรักรัฐธรรมนูญ 40 ใช่ไหม?
เมื่อรู้ว่าประชาธิปไตยใช้กินได้
ละเหี่ยใจในเพื่อนมนุษย์จุดสุดท้าย

ประวัติศาสตร์บาดหมางเส้นทางชีวิต
ซ้ำซากผิดหวังวาดความคาดหมาย
ความผิดหวังคงเลิกหยามหลังความตาย
โลกร้ายพ่ายชนะยากประนีประนอม !

ลุงได้ใช้ชีวิตตามสิทธิ์แล้ว
อีกหลายแถวก่อร่างรอการหล่อหลอม
แถวต่อมาปี 53 ความตรมตรอม
ไม่ทันงอมร่วงตามหยามด้วยปืน !

จากนั้นมาปี 57 เสร็จเขาอีก
เหมือนเดิมฉีกบทเศร้าเข้าข่มขืน
เที่ยวนี้เป็นโจรนะจ๊ะจะหยัดยืน
หยามด้วยคำซ้ำด้วยปืนฟื้นสมบูรณา !

ผลงานกลุ่มโจรนะจ๊ะยังขยาย
ผองเครือข่ายกระหายอำนาจปรารถนา
สืบทอดไปไม่รู้จบทบเวลา
อนิจจาวัฏสังขาราหัวหน้าโจร ?