ขออุทิศบทกวีนี้แด่สมยศ พฤกษาเกษมสุข, อานนท์ นำพา, พริษฐ์ ชิวารักษ์, และปฏิภาณ ลือชา เพื่อนผู้ถูกจองจำในฐานะนักโทษแห่งสามัญสำนึก และเพื่อนที่กำลังต่อสู้เพื่ออยู่ในประเทศไทยทุกๆ คน
เบื้องหน้าคือทางยาว ที่เปลี่ยวเปล่าไร้ผู้คน
คดเคี้ยวและวกวน ทุรยากลำบากหลาย
เพื่อนเอยช่างหาญกล้า เพื่อนฟันฝ่าอุทิศกาย
เดินเดี่ยวคนเดียวดาย ถางแดนเถื่อนให้เป็นทาง
เพื่อนเอยจงมีหวัง ที่เปรียบดังรุจีกลาง-
ทางเถื่อนที่เลือนราง ประภาส่องอยู่รำไร
เพื่อนเอยสำนึกตน ความเป็นคนอันอำไพ
เพื่อนหยิ่งว่าเป็นไท มิยอมท้อต่ออธรรม
หนทางที่วิบาก- นี้ เพื่อนยากดำเนินนำ
ทุกก้าวจะเคี่ยวกรำ และหลอมค่าความเป็นคน
หมื่นพันคำหยันเย้ย เพื่อนวางเฉยมิสับสน
ใครหยามก็ทานทน เชิดหน้าดุ่มดำเนินไป
มุ่งหน้าสู่ปลายทาง อันสว่างอยู่เรืองไร
แสนคนจะรวมใจ แลล้านคนจะเดินเคียง
ประมวลเป็นคลื่นคน ที่ทุกข์ทนอยู่รายเรียง
กู่ร้องและก้องเสียง ให้ถึงฟ้านภาหาว
แม้พรหมมาจำแลง เป็นกำแพงที่เหยียดยาว
สูงเทียมดาราพราว ก็ไม่หวั่นจะเอื้อมไหว
คลื่นคนย่อมท่วมท้น ทะลักล้นเนืองนองไป
กวาดฟ้าสุราไลย มลายล้างลงเพียงดิน
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)