ใต้ระบอบสมบูรณาอาญาสิทธิ์
ใช้ชีวิตไป.. กราบไป..ไร้คุณค่า!
คนที่ลุกขึ้นต่อต้าน.. ที่ผ่านมา
กลายเป็น.. ผู้ต้องหา! ผู้ลี้ภัย!
คงเป็นคุณหรือฉัน..สักวันหนึ่ง
เมื่อครบซึ่งข้อแม้และเงื่อนไข
ตราบเรายังถามหาประชาธิปไตย
จนคนที่คุณก็รู้ว่าใคร..รู้สึกรำคาญ
มาตรา (112) สั่งฟ้องคดี
ประเทศนี้..ใครก็ได้! ไร้หลักฐาน!
ทุกสิ่งถูกเตรียมไว้ใช้เวลาไม่นาน
ศาลทหาร..พิพากษา..ขาตีตรวน
คนคิดต่าง.. ต่างไม่รู้อยู่หรือตาย!
ถูกจับกุม! ถูกอุ้มหาย! อีกนับไม่ถ้วน
วันเฉลิม.. สุรชัย.. ไล่ทบทวน!
พวกเขาเหล่านั้นล้วนถูกฆาตรกรรม!
ใต้ระบบราชาธิปัตย์รัฐอำมหิต
มีชีวิตในตอนบ่าย.. เสี่ยงตายค่ำ!
เมื่ออยากสู้ให้ถึงที่สุดกับอยุติธรรม
มีบางคำ..ฉันจำมาจากนวนิยาย..
“บอกรัก.. คนที่คุณรักแล้วหรือยัง?
บอกสักครั้ง.. อาจพรุ่งนี้บางทีจะสาย
ตราบเรายังแสวงหา! และท้าทาย!
ความเป็นคน! จากคนที่คล้ายไม่ใช่คน!”
..
"บอกรัก.. คนที่คุณรักแล้วหรือยัง?
บอกสักครั้ง.. อย่าผัดผ่อนก่อนที่จะสาย
ฉันเห็นคุณ! คุณยังเห็นฉัน! วันวาเลนไทน์
อาจพรุ่งนี้.. เราจะไม่ได้พบกัน!"
หมายเหตุ: วาเลนไทน์,ปีนี้ชนชั้นปกครองเริ่มใช้กำลัง,ลูปอุบาท์ถูกสร้างขึ้น,อีกครั้งหนึ่ง
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)