ดูสัตว์พืชสารพัดวัฏสงสาร    เห็นห่วงโซ่อาหารการมีอยู่

กวางกินหญ้าไม่ล่าใครในไพรภู    เก้งก็รู้แต่ใบไม้ได้หากิน

ซุ่มเสือสิงห์วิ่งกระโจนโผนเข้าจับ    ไล่ล่างับยามเมื่อหิวทั้งทิวถิ่น

เขี้ยวเล็บพละกำลังดังชาชิน    เหยื่อก็ดิ้นรนหนีสุดชีวา

คนดูสารคดีชีวิตสัตว์    จิตประหวัดชีวิตคิดคุณค่า

สรรพสัตว์สารพัดในอัตตา    การไล่ล่าคลาคล่ำดึกดำบรรพ์

สัตว์ล่าสัตว์เพราะหิวเห็นเป็นเหตุผล    คนล่าคนเพราะอะไรใช้ยึดมั่น

คนล่าคนทั้งที่อิ่มหมีพีมัน    หรือคนนั้นอร่อยลิ้นกินวิญญาณ !

เป็นห่วงโซ่ของอาหารถึงปานไหน    แล้วหัวใจที่ในโซ่โธ่สงสาร

ในเส้นทางฝ่าฟันอันธพาล    โซ่อาหารพลังงานการราญรอน

ฝ่ายที่ตกเป็นเหยื่อถูกเถือสนุก    เลือดเนื้อคลุกปากแดงแข่งขย้อน

โศกนาฏกรรมซ้ำซากฝากดงดอน    มองสัตว์ย้อนดูคนเหมือนกลไก

คนดิ้นรนบนตำแหน่งแห่งผู้ล่า    เหนือสิงห์สาราสัตว์รัฐยิ่งใหญ่

มีห่วงโซ่มโหฬารตระการไกล    ล่าหัวใจจิตวิญญาณการยำเกรง

คนดิ้นรนอยู่บนโลกมีโศกสุข    ที่มากทุกข์เพราะมีกดขี่ข่มเหง

โศกนาฏกรรมซ้ำ ๆ นำบรรเลง    เป็นบทเพลงแห่งทุกข์ปลุกสู้เอย