เบื้องหน้า คือสภาอันสูงส่ง
พวกเขาคงมีจำนงค์มั่นคงอยู่
อุดมการณ์ ผ่านเปลี่ยนเวียนในรู-
ทั้งสองข้างของหูผู้ประชา

สรรพเสียงเรียกร้องก้องแก้วโสต
เถิดจงโปรดโลดเถลิงอย่ากังขา
ในเมื่อเราเลือกเขานั้นเข้ามา
หากเย็นชากับเสียงร้อง,ต้องครุ่นคิด

สองฝ่ายใหญ่ในชาติประกาศกล้า
ประกาศว่าเรามาโดยชอบสิทธิ์
ประชาเอ๋ย ประชาชนรอสักนิด
สองฝ่ายต้องรบพิชิตติดพันตู

เอาล่ะ ! ประชาหน้าใสใส
ตัวแปรไหน แพ้-ชนะ จะสมสู่
เลือกข้างแล้ว (เพื่ออะไร-ประชากู)
และสุดท้ายเสียงอยู่ประชาชัด

จีบกันอยู่อย่างนั้น--วัน ตั้ง เลื่อน
เวลาเคลื่อนเหมือนกลวงลวงตระบัด
ประเทศเอ๋ย ประเทศเราเศร้าซวนซัด
เกินจะงัดกติกาเกินง้าเงื้อ

เพราะพรรคแห่งประชาเขียนกำหนด
ขีดเส้นกฎอนาคตจดบ้าเบื้อ
กุมอำนาจ หวาดหวั่น ครั้นจมเรือ
เถิดจงเชื่อเบื่อมากพวกกากเดน

แล้วตัวเเปรก็สู่สมจะร่วมกัน
เหมือนยืนยันวันหน้าเราจะเห็น
ท่านนายกคนเดิมพร้อมจะเป็น
ควรรู้เช่นเห็นชาติ คาดการไว้

แน่ล่ะ ! ประชาชนคนส่วนมาก
สิทธิ เสียง เพียงปาก ท้องต้องการได้
จะหลบอีกหลีกหนีลี้อย่างไร
ต้องเป็นไปต้องปลงคงต้องรอ