หลิ่มหลีไปฟังเรื่องสมัยรัชกาลที่ห้าถึงรัชกาลที่เจ็ดมาค่ะ ที่งานที่มธ. เมื่อวันก่อน (7 พ.ค.) คนพูดคือ อาจารย์ธงชัย วินิจจะกูล งง งง ค่ะ หลิ่มหลีไม่รู้เรื่องเท่าไรหรอกค่ะ อาจารย์พูดอะไรก็ไม่รู้ หลิ่มหลีไม่รู้เรื่องเลย ไม่เคยเรียนมาเลยด้วยซ้ำ หลิ่มหลีว่า อาจารย์ต้องเรียนมาจากนอกโลก นอกประเทศไทยแน่ๆเลย หลิ่มหลีไม่เห็นจะเคยรู้ เคยจำได้เลยว่า เรื่องที่อาจารย์บอกเมื่อวาน มีสิ่งเหล่านี้ด้วย หลิ่มหลีเรียนประวัติศาสตร์ไทยจากหนังหรือละครไทยค่ะ อย่างเรื่อง นางทาส คือหัตถาครองพิภพ ทวิภพ สุริโยทัย พระนเรศวร ฯลฯ สิ่งที่หลิ่มหลีเรียนมันก็เหมือนกับหนังละครที่ฉาย หลิ่มหลีก็อ่านหนังสือเยอะนะคะ ชีวิตรักเจ้าฟ้า นางใน ชีวิตเหมือนฝัน ทวิภพ ฯลฯ แต่ละอย่างที่หลิ่มหลีเรียนและเรียนรู้ ไม่เห็นมีตรงไหนตรงกับที่อาจารย์พูดเมื่อวานเลย หลิ่มหลีฝันมาตลอด อยากได้กระจกโบราณแล้วได้ย้อนเวลากลับไปสู่อดีต ไปช่วยแก้ปัญหากรณีพิพาทดินแดน หลิ่มหลีอยากเป็นแม่มณี เป็นสาวเปิ๊ดสะก๊าดในสมัยนั้น ความแรดตามสันดานหลิ่มๆของหลิ่มหลีในยุคนี้ น่าจะดูเปิ๊ดสะก๊าดพอไหว ... คุณหลวงอาจจะชอบ คิกๆๆๆๆ แต่พออาจารย์ธงชัย มาพูดมาเล่าให้ฟังในแง่ประวัติศาสตร์อีกด้าน หลิ่มหลีหัวหมุน เอาพัด(สวยๆ เอามาทำสลิ่มคุณนาย)มาเขกกระโหลกตัวเอง อยากร้องตะโกนว่า “อาจารย์พูดไรหว่ะ” (ความฝันที่จะเป็นแม่มณีสลายหมดเลย บ้าชะมัด) ตลอดชีวิตของหลิ่มหลี หลิ่มหลีไม่เคยเรียนประวัติศาสตร์ไทยแบบนี้ เท่าที่หลิ่มหลีจำได้ ยุคก่อนไทย ก็ คนไทยมาจากเทือกเขาอันไต ที่เห็นจะมีใครสักคนไปทวงคืนมาพร้อมๆกับปราสาทเขาพระวิหาร ยุคสุโขทัย มีการปกครองแบบพ่อปกครองลูก มีกระดิ่ง มีหินที่สลักตัวอักษรไทย เรียกอะไรน้า.. ศิลา.. ศิลามณี ใช่ไหมคะ ???? ยุคอยุธยา เรามี พระสุริโยทัย อิอิ อันนี้หลิ่มหลีจำได้จากหนัง มี.ใหม่เจริญปุระเล่นชู้กับพราหมณ์จนต้องฆ่าผัวกษัตรย์ทิ้ง มีพระนเรศวรที่หลิ่มหลีเสียดายเงินที่จะไปดูโรง ค่าตั๋วมันแพง จะซื้อแผ่นผี เขาก็ไม่มีขาย คนขายบอกว่า หนังไม่สนุก ทำแผ่นผีไปก็ไม่คุ้ม ไม่มีคนซื้อ เวลกรรม คนเล่นจะเสียใจไหมเนี่ย.. ยุคกรุงเทพ.. หลิ่มหลีก็จำไม่ได้ว่า เขาเรียกอะไร เฮ้ย ไม่อยากอวดเลยว่า ตอนประถมห้า หลิ่มหลีเคยท๊อปวิชาประวัติศาสตร์ไทย หลิ่มหลีเคยฝันว่า ถ้าวันหนึ่งหล่ิมหลีได้ย้อนเวลากลับไปช่วยชาติไทย หลิ่มหลีว่าจะเอาวิชาประวัติศาสตร์ไทยที่หลิ่มหลีได้ท๊อปของห้องไปช่วยคุณหลวงของแม่มณีซะหน่อย (คนข้างๆยังเปรยว่า ตอนนั้นยังไม่มีชาติไทยโว้ย มีแต่สยาม โอ้ย หลิ่มหลี งง พูดอะไรกันเนี่ย ไม่คุ้นเลย) อาจารย์ไปเรียนประวัติศาสตร์ไทยมาจากไหนเนี่ย ทำไมไม่เหมือนที่หลิ่มหลีเรียนมาเลย อาจารย์พูดถึง ลัทธิ รัฐเดี่ยว จักรวรรดิ อำนาจ สังคมอินทรียภาพแบบพุทธ (Buddhist Organic Society) ราชานิยม สยามเก่า สยามใหม่ อนุรักษ์นิยม ประชาชนไม่เคยพร้อม ชิงสุกก่อนห่าม กดขี่ปราบปรามเป็นผลของเลขพิซซ่าเดลิเวอรี่ อาจารย์มีการ์ตูนให้อ่าน มีรูปให้ดู มีตัวหนังสือให้อ่าน เห็นคนฟังเค้าร้อง อือหือกัน หลิ่มหลีก็ไม่รู้เรื่อง แล้วก็ร้องอีก โอ้โหกันอีก หลิ่มหลีก็เอาพัดตบหัว อยากจะทำปากแหลมๆแล้วร้องตะโกนว่า “อาจารย์พูดอะไร หลิ่มหลีไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย” อาจารย์พูดเรื่อง สมัย รัชกาลที่ห้า ไปสู่ รัชกาลที่หก การเสียดินแดน ซึ่งที่แท้ไม่ใช่การเสียดินแดน เป็นการแย่งดินแดนที่มีเจ้าปกครองแบบซ้ำซ้อนกันอยู่ แล้วเราก็รังแกเจ้ารอบข้างเพื่อเอาตัวรอด คล้ายๆกับ การที่เรายอมอ่อนด้อยกับพวกยุโรป เพื่อกดขี่เพื่อนรอบข้าง เราจะได้เป็นพี่เบิ้มแถวบ้านเรา อาจารย์ทำให้หลิ่มหลีสมองพลิกเป็นอีกอย่างหนึ่งเลย หลิ่มหลีอยากเป็น “แม่มณี” เป็นสาวเปิ๊ปสะก๊าด กิ้วๆ แบบที่สมัย แอน สิเรียมเคยเล่น (แต่หลิ่มหลีไม่เอาศรันยูแล้วนะ อี๊ เห็นตอนนี้แล้ว หนวดเครารุงรังน่าเกลียด ไม่สะอาดสะอ้านหล่อเหล่าเหมือนเมื่อก่อนเลย) นุ่งกระโจม ห่มสไบ แล้วมีกระเป๋าหลุยส์วิตตองในนั้นใส่ผ้าอนามัยไว้ (หลิ่มหลีไม่อยากใช้กากมะพร้าว) เตรียมตัวข้ามเวลาไปยุคสมัยนั้น เพื่อหาคุณหลวง เพื่อช่วยไม่ให้เราเสียดินแดงไทย แล้วแบบนี้หลิ่มหลีจะไปเป็น “แม่มณี” ได้อย่างไรกัน อาจารย์ย้อนให้เห็นภาพการสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับประวัติศาสตร์ ซึ่งสามารถส่งผลเสียให้กับปัจจุบัน แล้วก็ไม่เคยเอาประวัติศาสตร์มาปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เรียกว่า เจ็บแล้วไม่จำ โง่แล้วไม่เจียม (อันนี้หลิ่มหลีคิดเอง) หลิ่มหลีเรียนแต่ประวัติศาสตร์ด้านดีที่เกิดขึ้นมาแต่ในอดีต ไม่เคยเรียนเรื่องเสียหาย (แถมอาจารย์ประวัติศาสตร์บางท่านที่เคยสอนหลิ่มหลียังเคยบอกหลิ่มหลีว่า การที่ประเทศญี่ปุ่นไม่เคยให้นักเรียนของตัวเองเรียนประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกครั้งที่สองเลย เป็นเรื่องน่าอาย) ตอนนี้หลิ่มหลีต้องมานึกย้อน ..แล้วเราล่ะ ไม่อาจารย์ผิด ก็หลิ่มหลีเพี้ยน หรือว่า เราถูกสร้างประวัติศาสตร์ให้เราดูดี ดูหรู ดูชาตินิยม เค้าให้หลิ่มหลีเรียนแต่ประวัติศาสตร์ด้านดีดีคนดีดี ทุกคนที่อยู่ในประวัติศาสตร์เท่าที่หลิ่มหลีเรียนมาคือวีรบุรุษ วีรสตรี ไม่ว่าจะเป็นใคร ชนชั้นไหน ทุกคนได้รับการบอกเล่าในเรื่องดีหมดเลย มองๆไป ก็ดีนะคะ คนสมัยก่อนโชคดี ที่มีคนเขียนประวัติศาสตร์ดีดีให้ ปัจจุบัน คือ ประวัติศาสตร์ของอนาคต เขาจะโชคร้ายแค่ไหนที่ไม่มีใครเขียนประวัติศาสตร์ให้เขา