ท่ามกลางความรุนแรงที่เกิดขึ้นในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้แห่งนี้ที่เกิดขึ้นมาเป็นเกือบ 6 ปี ไฟใต้ยังคงคุกกรุ่น อยู่ตลอดเวลา  ไฟแห่งความขัดแย้งลุกโชนจนไม่รู้ว่าจะดับลงเมื่อไหร่  และเหตุการณ์ที่ไม่พึงปรารถนากลับต้องมาเกิดกับครอบครับของนางแมะย๊ะ  ยามา   ชาวกาเยาะมาตี   ต.จะกว๊ะ อ.รามัน จ.ยะลา

จากการนำเสนอข่าวของหลายๆ สำนักข่าว  เมื่อวันที่ 16 ธ.ค. ที่ผ่านของเหตุการณ์ยิง นายเจ๊ะอารง ยามา  อายุ 44 ปี  พร้อมกับลูกสาว ด.ญ.นัรมี  ยามา วัย 2 ขวบ  หลังกลับจากธุระมีลูกสาวนั่งซ้อนท้ายมุ่งหน้ากลับบ้าน  จนทำให้ผู้เป็นพ่อถึงแกชีวิตในที่เกิดเหตุ  นอนตายจมกองเลือดข้าง รถจักรยานยนต์  ฮอนด้า ทะเบียน กรข ยะลา 829 ถูกยิงด้วยกระสุนปืนเอ็ม 16 เข้าลำตัวพรุน  และลูกน้อยเสียชีวิตในเวลาต่อมา
 
“ทีมบูหงารายานิวส์”  ได้ลงพื้นที่บ้านกาเยาะมาตี แล้วพบกับนางแมะย๊ะ ยามา อายุ 50 ปี เธอได้ลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นครอบครัวของเธอเอง สามีคือนายเจ๊ะอารง  ยามา และลูกสาวคนเล็ก ด.ญ.นัรมี  ยามา และญาติคือนายรอนิง รอเกะ ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านหมู่ 6 บ้านกำปงบือแน ต.จะก๊ะ....

 000

เหตุการณ์เกิดขึ้นเวลาประมาณ 20.00 น. ของวันที่ 16 ธันวาคม 2552 สามีพาลูกสาวไปเติมเงินโทรศัพท์และดื่มน้ำชาที่ร้านในหมู่บ้าน หลังจากนั้นดิฉันเองก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด ดิฉันตกใจมากเพราะเสียงนี้คงไม่ไกลไปจากบ้านมากนัก  ก็เลยเดินออกไปดู  ดิฉันเป็นลมล้มทั้งยืน  เมื่อเห็นสามีถูกยิงล้มจมกองเลือด  และลูกสาวที่ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ปรากฏว่าสามีของดิฉันได้หมดลมหายใจแล้ว
 
ส่วนลูกสาวของดิฉันยังมีลมหายใจอยู่ฉันได้โทรติดต่อนายรอนิง มาเกะ เป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ 6 ซึ่งเป็นญาติให้ช่วยพาไปส่งโรงพยาบาลศูนย์ยะลาพร้อมกับลูกชายคือชายคือนายบัสยู ยามา โดยนั่งอยู่หลังกระบะรถยนต์
 
ทางเจ้าหน้าที่ทหารที่อยู่ในที่เกิดเหตุได้สอบถามนายบัสยู ว่า “จะพาไปไหนกัน” ถามย้ำอยู่ 2-3 ครั้ง ก็ไม่ได้สงสัยอะไร แล้วญาติก็รีบขับรถออกไป
 
หลังออกจากหมู่บ้านได้ไม่นาน ก็ถึงหมู่บ้านไทยพุทธก็มีทหารประจำการที่นี่  ก็ได้เห็นไฟส่องทางมืดมิดทั้งสองฝั่ง  แม้กระทั้งฐานทหารเองก็ปิดไฟหมด แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น  พอเข้าใกล้ฐานทหาร  ดิฉันเห็นทหารออกมาจากฐานริมถนน  ทันใดนั่นเอง   เสียงปืนดังสนั่น  ทหารเหล่านั้นกราดยิงใส่รถยนต์ที่ตนเองจะพาลูกสาวไปที่โรงพยาบาล  กระสุนเหมือนห่าฝนจำนวนหลายร้อยนัด   ดิฉันก็โดนยิงเฉียวแขนขวาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ส่วนญาติที่เป็นคนขับรถคมกระสุนทะลุด้านหลังได้รับบาทเจ็บ  แต่ก็ยังฝืนขับรถต่อไปเรื่อยๆ  ดิฉันพยายามห้ามว่าให้หยุดรถเพราะเกรงว่าด้านหน้าอาจมีฐานเช่นนี้อีก  กลัวว่าจะโดนกราดยิงเป็นครั้งที่สอง

เมื่อพ้นจากฐานทหารแล้วนายรอนิง   ก็หมดแรงที่จะขับต่อไป จึงหยุดรถทันทีที่หมู่บ้านบาลูกาลูวะ  นางแมะย๊ะ ได้เปิดประตูรถ แล้วก็หันมาดูลูกสาวปรากฏว่าได้เสียชีวิตแล้ว  และก็ได้อุ้มลูกออกมานั่งบนตัก พร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือส่วนลูกชายที่อยู่ด้านหลังกลับรอดตาย  และไม่ถูกคมกระสุนแต่อย่างใด  ชาวบ้านในละแวกนั้นก็ได้นำเอารถของเขาพาไปส่งโรงพยาบาลศูนย์ยะลานางแมะย๊ะได้รับบาทเจ็บและได้รับการปฐมพยาบาลก็สามารถกลับบ้านได้  ส่วนญาติต้องมารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเนื่องจากโดนที่ส่วนสำคัญ

ดิฉันสูญเสียสามีและลูกสาวเป็นเรื่องที่น่าเศร้าและเสียใจเป็นอย่างยิ่ง   คนที่ยิงเป็นเจ้าหน้าที่ทหาร หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทางเจ้าหน้าที่เองก็ยอมรับผิดในการกระทำที่เกิดขึ้นพร้อมกับยอมชดเชยค่าเสียหายให้กับครอบครัว
ข้อสังเกตก่อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น ช่วงเวลาประมาณตอนเย็นของวันเกิดเหตุ  ชาวบ้านบอกว่าเห็นกลุ่มคนสวมชุดดำคล้ายทหารพราน  เดินเท้าลาดตระเวนในหมู่บ้านประมาณ 7-8 คน  เมื่อชาวบ้านเข้าไปทักกลุ่มคนดังกล่าวแล้วกลับไม่ได้รับเสียงตอบรับแต่อย่างใด  อีกทั้งมีการตั้งด่านตรวจ และเห็นคนแต่งดำคล้ายเจ้าหน้าที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ  สร้างความข้องใจแกชาวบ้านเป็นอย่างมาก
 
“คิดอยู่เสมอว่าทหารที่ลงมาทำหน้าที่เพื่อปกป้องดูแลชีวิตแลทรัพย์สินของประชาชน  แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเจ้าหน้าที่ทหารกกลับทำร้ายประชาชนเสียเอง จึงขอวิงวอนให้ทหารออกนอกพื้นที่นี่  และไม่ต้องการเอาทหารหน่วยอื่นมาแทนที่อีก  เพราะเราสามารถดูแลตนเองได้”.....

000

นี้คือสิ่งสะท้อนถึงความเจ็บปวดที่เล่าด้วยเสียงสั่น น้ำตาคลอ  ไหลพรากออกมา  แสดงถึงความเจ็บปวดที่ครอบครัวและญาติได้รับในครั้งนี้