ณ ห้วงเวลานี้ สำหรับผู้เขียนแล้ว สิ่งที่คิดได้ในเบื้องแรกก็คือ การแสดงความยินดีกับองค์กรประชาธิปไตย พันธมิตรฯ "ภาคประชาชน" ที่สิ่งที่เขาเฝ้าฝันและเรียกร้องมาหลายเดือนได้ประสบความสำเร็จดังใจหวัง โดยการกระทำฉีกรัฐธรรมนูญ โดยกระบอกปืน เพื่อโค่นล้ม "ระบอบทักษิณ"  ของ  "คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข" หลังจากที่การขอพระราชทานโดยตรงถูกปฏิเสธการมาครั้งหนึ่งแล้ว

ที่ผ่านมาหลายคนได้ซ่อนความประสงค์อันนี้ไว้ใต้หน้ากากอันสวยหรู ไม่ว่าจะในนามของนักปรัชญาการเมือง นักวิชาการ สื่อมวลชน เอ็นจีโอ นักสิทธิมนุษยชน หรือนักต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย แต่เมื่อประสบชัยชนะ  คนเหล่านี้ได้ถอดหน้ากากออก และแสดงออกอย่างเปิดเผย ในการสนับสนุนการรัฐประหารยึดอำนาจ ฉีกรัฐธรรมนูญ

บางคนกล่าวว่า การรัฐประหารครั้งนี้ต่างกับ รสช. - ไม่มีความรุนแรง ประชาชนสนับสนุน

หลายคนไว้วางใจในคำมั่นสัญญาของผู้มีอำนาจจากปลายกระบอกปืน โดยเชื่อว่า เขาจะไม่ "เสียสัตย์ เพื่อชาติ" เฉกเช่นรุ่นพี่สีเดียวกันของพวกเขา เช่น ไม่ต้องการเข้าสู่/สืบทอดอำนาจ และจะให้มีการปฏิรูปการเมืองโดยเร็ววัน

บางคนบอกว่า ขณะนี้สื่อมีเสรีภาพมากขึ้นในการเสนอข้อมูลข่าวสาร มีความเป็นอิสระ ไม่ถูกครอบงำโดย "ระบอบทักษิณ" อันชั่วร้ายเหมือนก่อน

และอีกเยอะแยะมากมายเกินพรรณนา ประหนึ่งว่า บัดนี้เราได้หลุดออกจากยุคเข็ญ เข้าสู่ยุคพระศรีอารย์  เนื่องจาก "ระบอบ X" ได้เข้าแทนที่ "ระบอบทักษิณ" แล้ว

ประเด็นสำคัญอาจจะไม่ใช่การย้ำให้เห็นว่า รสช. ก็แสดงออกหรือมีอาการดัง "ระบอบ X"  หรือ เราควรที่จะเชื่อสิ่งที่ "ระบอบ X" บอกหรือไม่ เพราะไม่มีใครรู้ความจริงหรอกว่า เขาต้องการอะไร, การเชื่อและอธิบายอย่างนั้นก็ไม่ต่างกับการเป็น "หมอดู" มากกว่า แต่ประเด็นที่สำคัญ คือ เกิดอะไรขึ้นเมื่อมี "ระบอบ X"

1. "สิทธิ เสรีภาพของสื่อมวลชน" ใครที่นั่งหน้าจอทีวี หรือวิทยุย่อมรู้ว่ามันหายไปอย่างสิ้นเชิง ยกเว้นเครือข่ายของพวกเขา

พวกเชียร์การรัฐประหารว่า "เห็นไหม สื่อมีเสรีภาพมากขึ้น หลังออกจากครอบงำของระบอบทักษิณ" แน่นอนที่สุดคนที่พูดอย่างนี้ได้ ก็คงไม่มีใครอื่นนอกจากสื่อในเครือข่ายของ "สนธิ" เช่น รายการวิทยุ 97.75 ซึ่งนอกจากถ่ายทอดสัญญาณจากช่อง 5 แล้วอย่างต่อเนื่อง ยังทำหน้าที่เป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ สนับสนุนฝ่ายรัฐประหาร  และร่วมเฉลิมฉลองกับชัยชนะที่เกิดขึ้น โดยไม่ต้องใช้กระบอกปืนมาร้องขอ

ขณะที่สื่ออื่นๆ โดยเฉพาะสถานีโทรทัศน์ที่สำคัญ ถูกขอร้องโดยกองกำลังทหารที่ติดอาวุธ ให้ถ่ายทอดแถลงการณ์/คำประกาศต่างๆ และถึงแม้จะอนุญาตให้ถ่ายทอดรายการตามปกติแล้วก็ตาม ยังมีกองกำลังติดอาวุธมาคอยห่วงใยอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา

นี่หรือคือเสรีภาพของสื่อมวลชนยุคหลัง "ระบอบทักษิณ"

"ระบอบทักษิณ" : กล่าวกันโดยทั่วไปว่า สื่อถูกครอบงำ  แต่เราได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ก่นด่า ประณามรัฐบาล ของแกนนำพันธมิตรฯ หรือคนอื่นๆ ได้ในเกือบทุกสื่อทุกช่อง มากบ้างน้อยบ้าง

"ระบอบ X" : ทันทีที่ระบอบนี้ปรากฏ สถานีโทรทัศน์ทุกแห่ง รวมทั้งวิทยุ ถูกขอร้องให้กองกำลังติดอาวุธให้ถ่ายทอดสิ่งที่ "ระบอบ X" ต้องการ ไม่มีปรากฏเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ต่อต้าน ก่นด่า หรือประณามเลย จนกระทั่งบัดนี้

สิทธิ เสรีภาพ ของสื่อมวลชน หมดสิ้นไปทันที่เมื่อ "ระบอบ X" เข้ามาแทนที่ ซึ่งหมายถึง

รวมถึง สิทธิ เสรีภาพของประชาชนในการรับรู้ข้อมูลข่าวสาร ได้หมดสิ้นไปด้วย ทางเลือกคือที่พอจะมีอยู่บ้างคือว่า จะฟังแถลงการณ์จากช่องไหนดีเท่านั้น

2. สิทธิ เสรีภาพทางการเมืองของประชาชน

"ระบอบทักษิณ" : ประชาชนนับแสนชุมนุมขับไล่นายกรัฐมนตรี, มีกิจกรรมทั้งสนับสนับคัดค้านต่างๆเกิดขึ้นอย่างคึกคัก, นักวิชาการ เอ็นจีโอ พันธมิตรฯ วิพากษ์วิจารณ์ รณรงค์เคลื่อนไหว วิพากษ์วิจารณ์ เสนอความคิด, แม้กระทั่งก่นด่า ประณามด้วยคำที่หยาบคายได้

"ระบอบ X" : ยกเลิกรัฐธรรมนูญ ประกาศกฎอัยการศึก, ห้ามชุมนุมทางการเมืองเกิน 5 คน ฯลฯ  

เราจะกระทำอย่างที่เคยกระทำกับ "ระบอบทักษิณ" กับ"ระบอบ X"  ได้ไหม ?

หรือกระทำได้แต่ต้องเป็นอย่างกรณีของคุณฉลาด วรฉัตร หรือคุณทวี ไกรคุปต์

หากไม่มี เสรีภาพของสื่อมวลชน สิทธิในการรับรู้ข้อมูล สิทธิและเสรีภาพทางการเมืองของประชาชน การปฏิรูปทางการเมืองจะเกิดขึ้นได้อย่างไร เพราะ "การเดินชุมนุมประท้วง การรวมตัวทางการเมือง เป็นการปฏิรูปการเมืองในเชิงการปฏิบัติ" ตามคำของพวกพันธมิตรฯ สิทธิในการแสดงความคิดเห็น- โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตรงกันข้ามกับผู้มีอำนาจ - วิพากษ์วิจารณ์  ก่นด่า ประณาม เป็นปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญที่ขาดไม่ได้

เมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นไม่ได้หรือไม่ได้รับการยอมรับแล้ว เราจะหวังอะไรกับ การปฏิรูปทางการเมืองจาก "ระบอบ X"

สิ่งที่คิดได้ และควรลงมือทำ

มีเพื่อนๆ พยายามถามกันมาว่า เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว จะทำอย่างไร

"ระบอบ X" ได้อ้างเหตุผลหลายประการในการยึดอำนาจจากรัฐบาลและยึดสิทธิเสรีภาพทางการเมืองของเรา ซึ่งการการกระทำเหล่านี้ถูกอ้างงว่าเป็นไปตามความเรียกร้องต้องการของประชาชน - แน่นอนย่อมหมายรวมถึงพวกพันธมิตรทุกฝ่ายด้วย - หลายฝ่ายได้ประโคมข่าวการแซ่ซ้องสรรเสริญ ยินดี และการสนับสนุนของประชาชนที่มีต่อ "ระบอบ X"

แม้ระบอบทักษิณไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรี แต่ 'ระบอบ X" ก็ไม่ใช่เช่นกัน

ในฐานะที่เราก็เป็นประชาชนเช่นกัน เราจะทำอะไรได้บ้าง

เนื่องจาก "ระบอบ X" ไม่มีความชอบธรรมใดๆ ทั้งสิ้นที่สามารถที่จะยอมรับได้ เพราะเกิดขึ้นจากการใช้กำลังทำรัฐประหาร ฉีกรัฐธรรมนูญ ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่การเรียกร้องให้จัดการเลือกตั้งโดยเร็ว หรือปฏิรูปการเมือง เพราะกระบวนการเหล่านั้นจะมีส่วนในการสร้างความชอบธรรมให้กับ "ระบอบX" ไม่มากก็น้อย แต่คือ การปฏิเสธความชอบธรรม "ระบอบ X" รวมทั้งสิ่งที่มันสร้างขึ้นมาอย่างสิ้นเชิง โดยต่อต้านไม่ยอมรับ ไม่ให้ความร่วมมือด้วยวิธีการต่างๆ

ข้อเรียกร้องนี้อาจจะดูไร้เดียงสา ถ้าพิจารณาว่า "มันเกิดขึ้นแล้ว" จึงไม่สามารถปฏิเสธได้, แต่ตรงกันข้าม ถ้าเข้าใจว่า สิ่งที่ "ระบอบ X" กลัวไม่ใช่การเรียกร้องหรือร้องขอต่อมัน แต่กลัวการไม่ยอมรับและปฏิเสธความชอบธรรมของเขาตั้งแต่ต้นต่างหาก และการยืนยันสิทธิเสรีภาพที่เราเคยมีก่อนหน้า

เพื่อการแสดงออกอย่างมีพลังและเป็นไปได้ในขณะนี้  คือ การกระทำในเชิงสัญลักษณ์ และเป็นการกระทำย่อยๆ กระจัดกระจายไปก่อน โดยเป้าหมายในเบื้องต้น คือ เพื่อให้เห็นถึงกระแสการเคลื่อนไหวต่อต้านที่เกิดขึ้น และใช้การเคลื่อนไหวเหล่านี้ ในการรวมคน/ระดมความเห็นในเรื่องต่างๆ

โดยกิจกรรมเท่าที่เสนอมา และรวบรวมได้มีดังต่อไปนี้

1. สัญลักษณ์สีดำ ต่อต้าน 'ระบอบ X"  : แต่งชุดสีดำ ติดริบบิ้น ปลอกแขนสีดำ หรือสัญลักษณ์อื่นที่เห็นได้ชัดเจน ในชีวิตประจำวันของท่าน เช่น ในสถานที่ทำงาน สถานศึกษา

2.ผลิตสื่อ ใบปลิว แผ่นพับ โปสเตอร์อย่างง่าย ป้ายผ้า  โดยมีข้อความต่อต้านต่างๆ ไปกระจายตามสถานที่ต่างๆ ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เช่น สถานศึกษา เป็นต้น

3.ออกแถลงการณ์ในนามของตนเอง/กลุ่ม  คัดค้านประณามต่อ "ระบอบ X" รวมทั้งผู้สนับสนุน ส่งไปยังสื่อมวลชนต่างๆ เว็บไซต์ หรืออื่นๆ  

                                                                                                                สมานฉันท์

สามัญชนธรรมดา

21 กันยายน 2549