ปีกกล้าขาแข็ง เรี่ยวแรงเหลือหลาย
จากนี้จนตาย ขอถวายวาง
วางวาดปฏิวัติ วางจัดตั้งสร้าง
เป็นคนทำทาง ทอดไกลให้คน 

แรงใจเจิดจิต หาสิทธิเสียงไร้ 
ทาทางเป็นไท ให้ผู้ทุกข์ทน
แม้ฟ้าพิโรธ โกรธไม่จำนน
มุ่งมั่นอดทน บนหนทางมา

ไม่มีปริบ่น ร้อนรนเพียงใด
ต่อสู้สู่ชัย มอบให้ประชา
มายาหมายหลอก กลิ้งกลอกเกลื้อกกล้า
คาถาอวิชชา ปกฟ้าคลุมดิน 

สองมือสองตีน ป่ายปีนประกาศ
เป็นไทใช่ทาส มุ่งมาดโบยบิน
บินไปดั่งนก โผผกปฐพิณ
เสรีมีกิน กันเท่าเทียมไท

เหงือหลั่งโลมกาย ความตายร้ายล่า
นองหนองน้ำตา นองหล้าฟ้าไกล 
เลือดแดงแห้งติด รอบชิดติดไทย
จากเหลือบริ้นไร กินไล่เรื่อยมา

จากใหม่สู่เก่า มองเฝ้าไม่เปลี่ยน 
ยังคงวนเวียน เปลี่ยนแค่เทวา
ระบอบยังอยู่ เรารู้ทั่วฟ้า 
ใบ้บอดศักดินา ชักใยโยงกิน 

กินแต่พวกมัน สุขสันต์กันทั่ว
ไพร่ฟ้าตามัว กลัวฟ้าล่าดิน 
กลัวฟ้าฟาดเปรี้ยง ทำเอียงศาลสิ้น
จับขังไม่ยลยิน ย่อยยับอับทาง 

ฤาไร้ผู้คน ฤาจนปัญญา
ฤาไร้คนกล้า ฤาลาลืมลาง 
ฤากระเบื้องลอย ฤาน้ำเต้าน้อยถอยจมร้าง
ฤาจะสิ้นทาง สรรค์สร้างแล้วเรา