ศาลจังหวัดนครศรีธรรมราช พิพากษายกฟ้อง ในคดีที่ “พงศ์ศิริ คิดดี” อาจารย์วิจิตรศิลป์ มช. ฟ้องหมิ่นประมาท “พีรมณฑ์ ตุลวรรธนะ” นักวิจารณ์ศิลปะที่วิพากษ์วิจารณ์ผลงานศิลปะตนเอง พีรมณฑ์ เผย โจทก์ยังสามารถอุทธรณ์คดีได้ และคดีแพ่งเรียกค่าเสียหายต่อชื่อเสียง 1,000,000 บาท ยังไม่สิ้นสุดลง เจ้าตัวยังต้องต่อสู้ในคดีแพ่งต่อไป

14 ธ.ค. 2565 วานนี้ (13 ธ.ค. 2565) พีรมณฑ์ ตุลวรรธนะ คอนเทนต์ ครีเอเตอร์ (Content Creator) และนักวิจารณ์ศิลปะ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ระบุว่า ศาลจังหวัดนครศรีธรรมราชพิพากษายกฟ้องในคดีที่พงศ์ศิริ คิดดี อาจารย์คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ฟ้องตนเอง จากกรณีที่พีรมณฑ์ได้เขียนบทความเรื่อง “สมบัติชาติหรือสมบัติใคร ภาษีเรา รัฐเอาไปเปย์งานศิลป์อะไรเนี่ยถามจริ๊ง” ลงเว็บไซต์ way magazine ซึ่งในเนื้อหาส่วนหนึ่งมีการวิพากษ์วิจารณ์ผลงานศิลปะของพงศ์ศิริ

ทั้งนี้ พงศ์ศิริได้ฟ้องพีรมณฑ์ในคดีหมิ่นประมาท ทั้งคดีแพ่งและคดีอาญา เรียกค่าเสียหายต่อชื่อเสียง 1,000,000 บาท อย่างไรก็ตาม พีรมณฑ์ระบุว่า โจทก์ยังสามารถยื่นอุทธรณ์ และตนยังคงต้องสู้คดีแพ่งที่ถูกเรียกค่าเสียหายต่อไป

หลังคำพิพากษา ศรยุทธ เอี่ยมเอื้อยุทธ อาจารย์คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งเป็นหนึ่งในพยานจำเลยในคดีนี้ ได้แสดงความเห็นผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวต่อคำพิพากษาที่ออกมา ระบุว่า ในฐานะพยานฝั่งนักวิจารณ์ตนมีความยินดีเช่นกันที่ความรู้และหลักการทางวิชาการทางศิลปะและสังคมศาสตร์ยังมีประโยชน์และเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างความถูกต้อง ไม่ได้เป็นเสาหักหรือไม้หลักปักเลน

“การตัดสินครั้งนี้จะเป็นอีกหนึ่งบรรทัดฐานใหม่ว่าด้วยการวิจารณ์ศิลปะว่าเป็นสิ่งที่สามารถกระทำได้และต้องสร้างวัฒนธรรมแห่งการวิจารณ์ขึ้นมาให้มากยิ่งขึ้น” ศรยุทธ กล่าว

เช่นเดียวกับ ทัศนัย เศรษฐเสรี อาจารย์คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ พยานจำเลยในคดีที่ระบุว่า “ศิลปิน ศิลปะ วิจารณ์ได้” ทัศนัย กล่าวหลังศาลมีคำพิพากษา

ก่อนหน้านี้ พีรมณฑ์ได้เคยออกมาตั้งข้อสังเกตต่อการฟ้องคดีครั้งนี้ว่า พงศ์ศิริซึ่งประกอบอาชีพอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ได้เดินทางไปฟ้องคดีตนเองถึงศาลจังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งพีรมณฑ์เองก็มิได้มีภูมิลำเนาหรืออาศัยอยู่ในพื้นที่

นอกจากนี้เมื่อวันที่ 3 พ.ย. 2565 กลุ่มนักปฏิบัติการและนักวิชาการด้านวัฒนธรรมเพื่อประชาธิปไตย (นวป.) ได้สร้างแคมเปญล่ารายชื่อใน change.org สนับสนุนแถลงการณ์ เรื่อง “เสรีภาพกับวัฒนธรรมในการวิจารณ์งานศิลปะ และจรรยาบรรณความเป็นครู” หลังพีรมณฑ์อาจารย์คณะวิจิตรศิลป์ มช. ฟ้องหมิ่นประมาท พร้อมทั้งยังได้รวมตัวยื่นหนังสือถึงอธิการบดี มช. ร้องสอบพฤติกรรมของพงศ์ศิริ เหตุฟ้องนักวิจารณ์ศิลปะที่วิจารณ์ผลงานตนเอง ด้วยเหตุผลว่าเป็นการฟ้องคดีที่ไม่เป็นธรรม จงใจกลั่นแกล้งจำเลย และทำ มช. ล้าหลัง