สายลมหนาวเจ้าพัดมาพาข้าตื่น
ตอนดึกดื่นขยับผ้าพาห่มร่าง
กลิ่นห้องขังของคุกสุขอ้างว้าง
นักเดินทางอย่างข้าละล้าละลัง
เพราะเหตุใดใครพาข้ามาเจอเจ้า
ระหว่างเราใดหรือคือความหลัง
ผลักดันข้าฝักใฝ่ในภวังค์
ข้าเพียงหวังชีวิตที่ดีกว่านี้
ข้าเกิดมาเป็นสามัญชนเที่ยวค้นหา
ว่าเกิดมาเป็นมนุษย์ยุติที่
โลกจริง ๆ สิ่งแบ่งปันอันเปรมปรีด์
เป็นความดีสุดท้ายที่หมายเรา?
โลกเสมือนจริงวิ่งวนแข่งแฝงชีวิต
ให้ข้าคิดต่างไปไกลจากเจ้า
ยุค 5 จี 6 จี ขยี้เขย่า
ใครยังเฝ้าเศร้า 3 จี 4 จีอยู่
โลกจริง ๆ เป็นอย่างไรใช่เรื่องเล่น
ชอบซ่อนเร้นเห็นต่างอย่างเป็นคู่
โลกเดียวกันแบ่งคิดมิตรศัตรู
เราคือผู้รู้จริง ๆ ? สิ่งเดียวกัน
เจ้ากับข้าเสมอภาคยากคลาเคลื่อน
โลกเสมือนจริงได้ในความฝัน
ใครปลุกข้าขึ้นมามองหาตะวัน
แสงแดดอันอบอุ่นกระตุ้นท้า
โลกเสมือนจริงสิงสู่คู่เก่าใหม่
บัดนี้ไม่มัวเมาเราพบว่า
อันเทคโนโลยี่ที่พัฒนา
ได้นำพาข้ากับเจ้ารู้เท่าเทียม
สามัญชนคนอย่างข้ามาติดคุก
เข้าสู่ยุคเสมือนจริงยิ่งยอดเยี่ยม
วางแผนไปดวงดาวดูรู้ไม่เจียม
ความหวังเปี่ยมหัวใจให้พรายพราว
ฤดูกาลผ่านวนบนดาวโลก
สายลมโบกโบยพาอากาศหนาว
เทือกภูสูงคนมุ่งไปใกล้แสงดาว
ชวนหนุ่มสาวกางเต้นท์หลบเร้นลม
ข้าวางแผนเดินทางอยู่กลางคุก
หลับตื่นปลุกเสรีภาพตราบขื่นขม
ภราดรภาพอาบหัวใจให้รื่นรมย์
หวังชื่นชมแสงดาวบนภูดูด้วยกัน
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)