ในเมื่อกาลเวลานั้นมาถึง      ระบอบหนึ่งซึ่งดึงดันพลันอ่อนล้า

ม่านที่กั้นก็พลันเปิดเกิดฉันทา-   นุมัติว่าเปลี่ยนคาขื่อรื้อเพดาน

เพดานต่ำทำให้เดินไม่เพลินจิต    ตัวสูงติดระแวงแห่งสังขาร

หลังคาจึงถึงครารื้อยื้ออยู่นาน    ต้องเปลี่ยนผ่านการมุงหลังคามาถึงแล้ว

กาลเวลาพาไปไร้สิ้นสุด        ยุคเก่าหยุดให้ใหม่ได้คล่องแคล่ว

ระบอบใดในมนุษย์สุดพราวแพรว    จะผ่องแผ้วไม่ผันแปรอย่างแน่นอน

เพียงแต่ทางที่ผ่านนั้นนานช้า      สันดานบ้าอำนาจอาจซุกซ่อน

เครือข่ายโจรปล้นฆ่าอาชญากร      ราษฎรเดือดร้อนฤทธิ์พิษตามมา

สังคมใดปล่อยให้โจรโผนผงาด    จะเห็นชาติป่วยไข้ไม่เจิดจ้า

เกิดระบบพวกพ้องผองยศถา   เลียแข้งขาน่ารังเกียจเบียดเบียนกัน

เป็นระบบอุปถัมภ์ลึกล้ำนัก      ตอกหลักปักหนักหน่วงเป็นช่วงชั้น

ราษฎรอ่อนแอแลตีบตัน      สรวงสวรรค์นรกมรดกคน

สังคมใดได้มีโจรโผนผงาด     ในอำนาจชาติป่วยไข้ใจหมองหม่น

จะถึงคราเวลาประชาชน       จับโจรปล้นอำนาจอธิปไตย

กฎหมายอาญามาตรา 113 ต้องถามหา   มีไว้ก็ไร้ค่าพาหมองไหม้

ไร้ประโยชน์โฉดฉ้อยิ่งฉีกทิ้งไป    เอาไว้ทำไมให้ประจานสันดานเอย