ค่อยๆ เรียบเรียง

สำหรับการมาถึงของหยดฝนเม็ดแรก

ก่อนสายลมกรรโชกชีวิต

เงาบางเงาไม่ปรากฎบนทางเท้า

ฤดูร้อนลางานไปครู่หนึ่ง

ใต้ตมความสำนึก

เสียงค้อนไร้น้ำหนัก

หนึ่งคำฟังไม่ชัดจากเวิ้งอาถรรพ์

โทรภาพไม่มีภาพ

สีดำทาทับ

จากขอบฟ้าอีกฟากจรดฟาก

มืดสนิท

เสมือนดวงตาไร้การมองเห็น

สายฟ้าเหนือศีรษะฟาดลงตรงยอดเขา

กลิ่นไหม้ลอยล่องเพียงครู่

กลิ่นจางลงระหว่างทาง

พอกับความจริงชะงักงันในห้องปิดตาย

สำหรับการมาถึงของหยดฝนเม็ดแรก

เม็ดสุดท้ายกำลังรายงานความทั้งหมด

ด้วยความจริง ด้วยแสงสว่าง ด้วยความถูกต้อง ด้วยความยุติธรรม

หลังขอบฟ้าปรากฎแสงทอง

ตรงเบื้องหน้า

ซึ่งอาจมาถึง

ในวันที่ผิวหนังและเรือนร่างฉัน

กลายเป็นอาหารของดินไปแล้ว

ซึ่งเม็ดฝนหยดสุดท้าย

จะกลายเป็นหยดน้ำศักดิ์สิทธิ์

รายงานทุกอย่างที่ผ่านมา