เธอหวาดกลัวสายลมเกรี้ยวกราดกล้า
กลัวนัยยะ แห่งภาษาอันสื่อสาร
เธอไม่บริสุทธิ์โดยวิญญาณ
จึงมุ่งระรานจิตเสรี

ห้ามชุมนุมศึกษาหาความรู้
อย่าเชิดชูเสรีภาพทุกท้องที่
ไม่ต้องสร้างศิลปะร่ายบทกวี
จงอัดอั้นอยู่อย่างนี้ต่อปีไป

เธอหวาดกลัวปัญญาประชาชน
จึงไม่ยอมรับความเป็นคนของใครได้
ฉ้อและฉลทรัพย์สินมากเท่าใด
ยังไม่พอ ปล้นหัวใจ! ปล้นปัญญา!

เธอกลัวว่าประชาชนจะเกรี้ยวกราด
แปรอักษร จุฬา-ธรรมศาสตร์ จะกู่กล้า
เธอไม่มีหัวใจ – ไร้วิญญาณ์
ขลาดเกินกว่าจะปกครองประชาชน!