เมื่อประชาธิปไตยเริ่มเต็มใบ
ต้องสะดุดหยุดไปเพราะรถถัง
ให้ดอกไม้ปลายปืนชื่นชอบจัง
ระบอบพังกลายถอยหลังเข้าคลองไป

สิบเก้ากันยารัฐประหาร
สิบเอ็ดปีผ่านจารจํากันได้ไหม
หรือลืมแล้วบาดแผลประชาธิปไตย
กองทัพไทยเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

สองห้าสี่เก้าตบเท้าเข้า
ขุดรากเหง้าระบอบของทักษิณ
ด้วยข้อหาคอรัปชั่นโกงกิน
จนโบยบินไปต่างแดนไม่กลับมา

สิบเก้ากันยารัฐประหาร
อีกตํานานการเมืองไทยสอนใจว่า
คือส่วนหนึ่งก่อเกิดสองนครา
สองประชาธิปไตยในความคิด

คนในเมืองขับไล่รัฐบาล
ที่ได้ผ่านการมาใช้สิทธิ์
ของคนรากหญ้าหลายล้านชีวิต
ต่างความคิดต่างสีเสื้อเรือคนละลํา

สิบเก้ากันยารัฐประหาร
สิบเอ็ดปีผ่านการเมืองไทยให้บอบช้ำ
ประชาธิปไตยถูกจองจํา
ถอยหลังซ้ำจำไว้ไม่เคลื่อนคลาย

หากจะนึกถึงวันหนึ่งวันนี้
ขอนึกถึงเสรีที่ห่างหาย
ขอนึกถึงประชาธิปไตยไทยถูกทำลาย
รอจุดหมายปลายทางห่างเหลือเกิน

สิบเก้ากันยาสิบเอ็ดปีก่อน
มีทั้งคนอวยพรคนสรรเสริญ
มีทั้งคนสาปแช่ง แม่ง!! หลงเดิน
ถอยลงคลองต้องเผชิญเผด็จการ

หากจะนึกถึงวันหนึ่งวันนี้
ขอให้มีเสรีที่หอมหวาน
ขอให้มีประชาธิปไตยยั่งยืนนาน
รัฐประหารเผด็จการจงวอดวาย^^