เด็กๆถามฆาตกรว่าต้องฆ่าคนอีกเท่าไหร่
คำตอบที่ได้คือใบหน้าเศร้าๆ
แล้วเรื่องราวทั้งหมดก็พรั่งพรู
ในนั้นมีความหวัง มีความรัก มีความสุข มีดอกไม้ มีเสียงเพลง

มีคุณค่า – มีคุณฆ่า – มีควรค่า – มีควรฆ่า
ต่อให้เกิดขึ้นอีกกี่ครั้งก็ยังยึดมั่นยืนยัน
หนูๆ ไม่ควรถามคำถามไร้สาระ
ฆาตกรซ่อนแววตาในถ้อยคำตะกุกตะกัก

ใบหน้าสำเร็จรูปถูกนำมาใช้ในสถานการณ์คับขันเสมอ
ผีเสื้อบินกรูออกจากปากฆาตกร
ความจริงมันไม่ใช่ผีเสื้อหรอก
แค่คล้ายๆเท่านั้น

เด็กๆถามซ้ำว่าต้องฆ่าคนอีกเท่าไหร่
เรื่องราวทั้งหมดจึงพรั่งพรู