คุณคงนึกภาพออกแน่
อากาศบริสุทธิ์ ผู้คนแสนซื่อ
กับฉากท้องทุ่งเขียวขจีแล้วสีทองอร่าม
หยาดน้ำค้างเกาะรวง ลมโยนคลื่นย้าย
ควายกับเคียวไถคราดแอกแหคันเบ็ด
ช่างสวยงามตามท้องเรื่อง

แต่คุณอาจต้องใจเย็นหน่อย
หากฉันขอสร้างภาพดังต่อไปนี้

ภาพเป็นเช่นนั้นจริง
อย่างน้อยก็เคยเป็น
อย่างมาก ขาดรายละเอียดไปนิด

ร่างไร้ลมของสามีที่รักกลายเป็นฝุ่นดินในป่า
คืนสู่ใบไม้สายฝนหล่นรวมผืนนา
เป็นปลาไส้เดือนเมล็ดข้าว

น่าภูมิใจ หากใครจะเมตตาบอกเรื่องนี้กับเธอบ้าง
แต่เชื่อเถอะคุณ หญิงม่ายนางนั้นไม่เชื่อหรอก

พ่อเป็นอาสาสมัคร "หัวก้าวหน้า" ประจำหมู่บ้าน
จ่อตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านรอมร่อ
จำได้ "รถจักรยาน" คือรางวัลดีเด่นที่พ่อได้จากทางการ
"เจ้าคนนายคน" ของทุกคน

น่าภูมิใจ หากใครจะกรุณาพูดเรื่องนี้กับเธอหน่อย
ในวันที่ผัวตายแล้วรถจักรยานถูกยึด "คืนหลวง"
แต่เชื่ออยู่แล้วใช่ไหมคุณ แม่ไม่มีวันเชื่อหรอก
ไม่ใช่ไม่เชื่อว่าเคยได้รถจักรยาน เพราะแม่ก็เคยนั่งเคยปั่น
แต่แม่ไม่เชื่อน้ำใจเจ้านายอีกแล้ว
แม่กลัว...

นับจากนั้น แม่ต้องขึ้นโรงขึ้นศาลแรมปี
ถูกแย่งที่ เพราะผัวตัวดีชิ่งตายก่อน

คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้
เหตุการณ์เหล่านี้ยิ่งทำให้แม่รักพ่อ
แม่ไม่ได้รักพ่อที่เป็นท้องนาเป็นเมล็ดข้าว
แต่แม่รักพ่อที่ทำให้ "เลือดเข้าตา"
ทำให้รู้ว่าความเป็นธรรมไม่ใช่ทุ่งนาเขียวขจีแล้วสีทองอร่าม

แต่คือท้องทุ่งสีเพลิงเลือดแดงฉาน
"ความเป็นธรรมมีค่าเท่าชีวิต"
หากใครจะปรานีบอกหญิงม่ายนางนั้นสักนิด