หากฉันเป็นเด็กน้อยคนนั้น
ฉันคงฝันถึงอนาคตเมื่อเติบใหญ่
ฝันถึงความสุขสดใส
มองหาทะเลไกลในเมฆขาว

ฉันคงร้องไห้เมื่อผิดหวัง
เมื่อไม่ได้ในสิ่งที่ใจหมาย
ฉันต้องการพ่อแม่มาเอาใจ
ซื้อของเล่นให้ใหม่ในวันเกิด

เมื่อเติบโตฉันต้องได้รับการศึกษา
มีใบปริญญาแปะฝาบ้าน
เรียนจบแล้วทำงาน
ชีวิตชื่นบานมีความสุข

ฉันหวังมีครอบครัวที่อบอุ่น
อาศัยอยู่ในบ้านต้นไม้อันสูงใหญ่
ออกไปเที่ยวดินแดนศิวิไล
ใช้จักรยานนำพา

ฉันหวังเพียงรอยยิ้มเต็มในหน้า
ความโศกเศร้าโศกาอย่ามาใกล้
ยังต้องการเจอเพื่อนๆใหม่ๆ
สนุกสนามเฮฮากันไปในทุกวัน
...หากฉันเป็นเด็กน้อยคนนั้น

(และ)หากฉันเป็นเด็กน้อยคนนั้น
คงไม่คิดฝันว่าอนาคตอันยิ่งใหญ่
จะมืดดับฉับพลันทันใด
เมื่อลมหายใจหมดไปกลางทาง

ฉันสนุกร่าเริงตามประสา
ไม่ได้เข้ามาเพื่อชุมนุมตามกระแส
ไม่รู้เรื่องด้วยหรอกใครชนะใครแพ้
มาเพียงแค่เดินเล่นๆเป็นประจำ

คงมีคำถามอยู่เต็มหัว
ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน
ใช่หรือไม่ว่าคนขัดแย้งกัน
ได้นำพาฉันสู่ความตาย

ฉันคงเก็บคำถามไว้เต็มหัว
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน
ใช่หรือไม่ที่ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน
ทำให้เด็กอย่างฉันต้องมาตาย

ไม่มีแล้วรอยยิ้มเต็มใบหน้า
ที่เหลือคือความโศกเศร้าโศกาเข้ามาใกล้
หมดโอกาสเจอเพื่อนๆใหม่ๆ
เพราะปัญหาการเมืองไทยไม่แน่นอน

หากฉันเป็นเด็กน้อยคนนั้น
ฉันคงฝันถึงอนาคตเมื่อเติบใหญ่
ฝันว่าความขัดแย้งในสังคมไทย
จางหายหมดไปจากใจคน
...หากฉันเป็นเด็กน้อยคนนั้น