จากหมู่บ้าน ขึ้นลงสู่ อีกหมู่บ้าน
ผ่านชนเผ่า กลางพนา ป่าน้ำฝน
ฝ่าคืนวัน มุ่งมหานครคน
เห็นวงล้อ เคลื่อนสังคม พลวัต

ทัศนา เกิด ดับ อยู่ ของภูเขา
ดินหินเก่า ประกอบเถื่อน ดงสงัด
หยิ่ง ในความสมบูรณ์ และอัตคัด
ผยองเถอะ ! สาธารณะรัฐราษฎร !!

ทาบประทับ รอยเท้าไป บนปุยเมฆ
กลับเป็นเด็ก นักเรียนน้อย หาครูสอน
ตรึก..อัตวิสัย ของคนจร
ค่ำนอนไหน ? พญาไฟ นกแดงเพลิง

แสงเดือนผ่อง ส่องเห็นรอยเท้าผู้เฒ่า
สายฟ้าวาว วับจรัส แรงอีเกิ้ง
กรีดอาดูร หรือปลอบโยน กล่อมบันเทิง
โศก หรือ เริงรื่นสำนึกหาญคะนอง

ผู้คนเลือกการกระทำ ที่ต่างแตก
จำแนกตามภาระ ที่ตกต้อง
ส่วนใหญ่อยู่ สู้ต่อ ในครรลอง
อีกส่วนอุดข้อบกพร่อง เสริมแนวทาง

เข้าพรรษา พร้อมพายุ ดุลำเค็ญ
เดือนยังเพ็ญ สวยเย็น เห็นกระจ่าง
ถึงคืนแรม ที่เงาโลก ทับอำพราง
ดาวจะพร่าง พราวชัด ขึ้นชี้นำ !!!