กลุ่มคนเสื้อแดงที่ออกมาประท้วงขับไล่รัฐบาลนี้ ส่วนใหญ่ประกอบด้วยชนชั้นล่าง คนทำงาน คนวัยกลางคน ถึงแม้จะมีส่วนประกอบจาก"ปัญญาชนก้าวหน้า" บ้าง แต่ก็กระปริดกระปรอย ร่วมบ้างไม่ร่วมบ้าง แต่กำลังหลักที่สำคัญที่สุดคือกลุ่มที่ได้กล่าวมาแล้ว หากถามเสื้อแดงเหล่านี้ถึงหลักการประชาธิปไตย หลายคนตอบไม่ได้ ถามถึงอุดมการณ์ แนวคิดทางการเมือง หรือลัทธิการเมืองยิ่งเข้าป่าไปใหญ่ "ป้าไม่รู้เรื่องหรอกหลานเอ๋ย"
"เสื้อแดง"ส่วนใหญ่จึงถูกตราหน้าว่าไร้อุดมการณ์ โง่ ถูกหลอกมา แนวทางต่อสู้ก็สะเปะสะปะ ตกลงจะล้มอะไรแน่ก็ไม่รู้ แล้วจะชนะยังไงยิ่งไม่รู้มากกว่าเสียอีก
ปัญญาชนก็เลยตั้งคำถามแก่ชาวเสื้อแดงว่า "มึงจะสู้ไปทำไมวะ?" ถ้าเสื้อแดงตอบคำถามให้ตรงใจพวกเขาไม่ได้ เขาก็จะไม่ออกมาร่วม
ก็ปัญญาชนผูกตัวเองติดกับอุดมการณ์ มีแนวทางประชาธิปไตย การต่อสู้ก็เพื่ออุดมการณ์ที่ตนเองเชื่อมั่น แต่ตัวเองจริงๆก็ไม่เดือดร้อนอะไร จึงสามารถ"รอ"เงื่อนไขที่ตนคิดว่าถูกต้องตามหลักอุดมการณ์ของตนก่อนได้ "รอ"จนเสื้อแดงพัฒนาให้เท่าเทียมพวกเขาเสียก่อน "รอ"ให้เสื้อแดงฉลาดขึ้นเสียก่อน ตนจึงจะค่อยไปสมทบ
ด้วยความที่ปัญญาชนเหล่านั้นผูกตัวเองติดกับอุดมการณ์ จึงไม่อยากให้อุดมกาณ์ของตนแปดเปื้อนไป เพราะตนเองก็อยู่ในสังคมอุดมการณ์ อธิบายสรรพสิ่งด้วยอุดมการณ์นั่นเอง
ในสังคมอุดมการณ์เหล่านั้น ปัญญาชนเหล่านี้จึงต้องคอยระวังหลัง เพราะข้อหาว่า"โง่"มันเจ็บปวดรวดร้าว และเป็นเรื่องเป็นราวที่สุด
"ประชาธิปไตยที่กินได้" จากปากของทักษิณ ฟังแล้วดูโคตรจะไร้อุดมการณ์ แต่มันคือความจริงที่คนเสื้อแดงส่วนใหญ่แสวงหา ปัจจัยแรกคือเขาต้องการชีวิตที่ดีขึ้น เพราะที่ผ่านมามันเจ็บปวดมากมาย ความเจ็บปวดที่ต้องยอมทนมันมีมาก่อนการรัฐประหาร19กันยา มีมาก่อนทักษิณ มีมาตั้งแต่รุ่นพ่อ รุ่นแม่
การไม่ได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียม การถูกดูถูกเหยียดหยาม การไม่เห็นซึ่งตัวตน กดขี่สารพัด เป้าทั้งหมดพุ่งไปที่"อำมาตย์" ไม่ต้องมีการปลุกระดมใดๆ ไม่ต้องอ่านหนังสือวิชาการใดๆ ไม่ต้องมีอุดมการณ์ใดๆ เพราะพวกเขาเป็นผู้ถูกกระทำโดยตรงจากระบบเฮงซวยนี้ ตัวจริงเสียงจริงจากผู้ถูกกระทำโดยไม่ต้องมีอุดมการณ์ใดๆมาสนับสนุนเหตุผล!
ถามว่าแล้วทำไมต้องชูทักษิณ เรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าที่ถกเถียงกันบ่อยครั้งในหมู่" ปัญญาชน" ปัญญาชนก็พัลวันพัลเกเถียงกันอยู่เรื่องความชอบธรรมหรือไม่ที่จะชูทักษิณ แต่ถ้าไปถามเสื้อแดงขนานแท้สักคน คำตอบที่ได้คือ "ก็กูจะเชียร์ มีอะไรมะ? พวกมึงจะเถียงกันเรื่องกูจะเชียร์หรือไม่เชียร์ใคร หรือ กูก้าวข้ามพ้นใครหรือกูจะไม่ก้าว มันไปหนักหัวใคร?"
"เสื้อแดง"ไม่แยแสกับหลักการ ไม่แยแสกับวาทะกรรมดัดจริต หรือกระแสสังคมมากมายนัก นั้นคือสิ่งที่พวกเขาต้องปรับตัว และต้องพัฒนาเพื่อเอาชนะให้ได้อย่างเบ็ดเสร็จ การต่อสู้ทุกวันนี้คือกระบวนการเรียนรู้จากชีวิตจริง พวกเขาเริ่มเรียนรู้ว่าจะชนะไม่ได้หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากชนชั้นกลาง ดังนั้นกิจกรรมต่างๆจึงพยายามให้ชนชั้นกลางเข้าใจและสนับสนุนพวกเขามากขึ้น
ความพ่ายแพ้สะสมเป็นบทเรียนและพัฒนาคุณภาพของพวกเขาต่อๆไป
ดังนั้นดังที่หลายๆคนเป็นห่วงว่าเสื้อแดงจะท้อ หรือจะยอมแพ้ ส่วนใหญ่มักจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง วัดจากความมุ่งมั่นในอุดมการณ์ของตนเป็นเกณฑ์ ความพ่ายแพ้ย่อมบั่นทอนอุดมการณ์เป็นธรรมดา แต่ถ้าคิดว่าคนเสื่อแดงสู้เพื่อ"ชีวิต" จริงๆ ไม่ใช่"เพื่อชีวิต"แบบแนวเพลง “คุณจะเห็นได้เลยว่าพวกเขาไม่มีทางท้อ ชีวิตพวกเขาแพ้มาตลอด คนมันชอกช้ำซ้ำซาก จะช้ำอีกสักสองสามทีมันจะเป็นไรไป ส่วนคนที่เคยชนะ สอบชนะ เรียนชนะ ชิงทุนชนะ มักจะกลัวความพ่ายแพ้นั่นเอง”
นักวิชาการ ปัญญาชน นักศึกษา จึงมีปัญหาในการร่วมกับเสื้อแดง เพราะเสื้อแดงมักจะทำอะไรโง่ๆให้คนติ เสื้อแดงไม่มีวาทะกรรมฉลาดๆ เสื้อแดงไม่มีอุดมการณ์ ตอบคำถามพวกเขาให้ตรงคำตอบที่ต้องการไม่ได้ และที่สำคัญเสื้อแดงมีแต่ความพ่ายแพ้ หนทางก็ปูด้วยความพ่ายแพ้! ไม่มีที่สำหรับผู้แสวงหาชัยชนะ!
ปัญญาชนมักจะพูดว่า ถ้าไม่มีหลักอุดมการณ์ ไม่ชี้เป้าหมายชัดเจน ก็จะเอาชนะไม่ได้ แล้วจะสู้ไปทำไม
ผมอยากจะท้าว่า แน่ใจนะ พนันกันมั๊ย แต่อีกสิบปีผมตามไปเก็บตังนะ….!!!
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)