วานนี้ (21 ก.ย.52) เมื่อเวลา 9.00 น. มูลนิธิเพื่อแรงงานหญิงแห่งเอเชีย (Committee for Asian Women: CAW) ร่วมกับ โครงการรณรงค์เพื่อแรงงานไทย (Thai Labour Campaign: TLC) และสหภาพแรงงานไทรอัมพ์อินเตอร์เนชั่นแนลแห่งประเทศไทยจัดกิจกรรมสาธารณะเนื่องในวันสันติภาพโลก (International Peace Day) ที่บริเวณหน้าอาคารสำนักงานสหประชาชาติ เพื่อรณรงค์ให้ประชาชนทั่วไปได้มองเห็นปัญหาของแรงงานหญิงที่ทำงานในสถานการณ์ความขัดแย้งและการกดขี่ อีกทั้งร่วมส่งสริมสันติภาพที่ยั่งยืน โดยมีแรงงานหญิงและนักกิจกรรมที่ทำงานเกี่ยวข้องในเรื่องนี้จากประเทศต่างๆ อาทิ พม่า ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และปากีสถาน รวมกว่า 150 คน

เจอร์เจ็ต ฮอนคูลาดา กรรมการบริหารมูลนิธิเพื่อแรงงานหญิงแห่งเอเชีย อ่านแถลงการณ์ “หยุดทำสงครามต่อแรงงานสตรี: หยุดนโยบายการค้าเสรี” เนื่องในวันสันติภาพโลก โดยกล่าวถึงงานสัมมนาเรื่อง “สงครามอันซ่อนเร้นต่อสตรี: สิทธิแรงงานหญิงท่ามกลางภาวะสงครามและการปราบปรามทางการเมือง” จัดขึ้นโดยมูลนิธิเพื่อแรงงานหญิง เมื่อวันที่ 20 ก.ย.52 ซึ่งเป็นเวทีแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตของแรงงานหญิงท่ามกลางสถานการณ์ความขัดแย้งและการปราบปรามทางการเมืองในบริบทของสงครามก่อการร้ายระดับโลกและวิกฤติเศรษฐกิจในขณะนี้ ที่พบว่า ภาระซึ่งเป็นผลจากวิกฤติเศรษฐกิจระดับโลกต่อกลุ่มแรงงานสตรีนั้นมีสัดส่วนน้อยหากเปรียบเทียบกับปัจจัยที่ก่อโดยภาคส่วนอื่นๆ

เนื่องในวันสันติภาพโลก วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2552 ขอเรียกร้องให้ ยุติความรุนแรงและการปราบปรามทางการเมือง เพียงเพื่อตอบสนองกระแสโลกาภิวัติและการค้าเสรี และเรียกร้องให้เกิดการส่งเสริมงานที่มีคุณค่า ความมั่นคงด้านอาชีพ ค่าแรงที่เป็นธรรม และสิทธิเสรีภาพในการจัดตั้งเพื่อศักดิ์ศรีของแรงงานสตรี รวมทั้งคุ้มครองสิทธิการเคลื่อนย้ายและการทำงานของแรงงานข้ามชาติและครอบครัวของพวกเขา

เจอร์เจ็ต ยังได้กล่าวประณามการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของแรงงานหญิงทุกรูปแบบที่เป็นผลมาจากข้อตกลงการค้าเสรีที่ไม่เป็นธรรม และเตือนลัทธิคลั่งศาสนาว่ากำลังทำร้ายเหยื่อซึ่งเป็นสตรีผู้บริสุทธิ์จำนวนมาก อีกทั้งประณามการใช้สงครามก่อการร้ายเป็นเครื่องมือเพื่อรักษาผลประโยชน์อันยั่งยืนหรือขยายฐานทางเศรษฐกิจ การเมือง และการทหาร ประณามการปราบปรามการชุมนุมประท้วงของกลุ่มสตรีซึ่งดำเนินการอยู่ภายใต้กรอบของกฎหมาย รวมทั้งประณามนโยบายการใช้ความรุนแรงทางเพศและละเมิดสิทธิแรงงานโดยรัฐ เพราะนั่นถือว่าเป็นการปราบปรามการเรียกร้องเพื่อเสรีภาพ ประชาธิปไตยและอัตลักษณ์ของคนกลุ่มต่างๆ

เธอกล่าวยืนยังที่จะปกป้องสิทธิของแรงงานข้ามชาติผู้ซึ่งมีส่วนสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศปลายทางการอพยพ และย้ำว่าปัจจัยที่ผลักดันการอพยพของแรงงาน ได้แก่ การถดถอยของเศรษฐกิจและการปราบปรามทางการเมือง

“เราจะมุ่งสร้างสิ่งแวดล้อมในการทำงานที่ดีเพื่อสตรี ให้ปราศจากความหวาดกลัวและความหิวโหย เราจะต่อสู้กับความท้าทายทุกรูปแบบเพื่อปกป้องสิทธิและทรัพยากรของเราเอง เพื่อต่อต้านสงครามและการทำร้ายซึ่งกันและกันของมนุษยชาติ เราจะต่อสู้เพื่อสร้างความสามัคคีและสันติภาพ” กรรมการบริหารมูลนิธิเพื่อแรงงานหญิงแห่งเอเชียกล่าว

ด้าน ธัญยธรณ์ คีรีถาวรณ์พัฒน์ รองประธานสหภาพแรงงานไทรอัมพ์อินเตอร์เนชั่นแนลแห่งประเทศไทย ขึ้นอ่านแถลงการณ์วันสันติภาพสากลของกลุ่มแรงงานหญิงจากไทรอัมพ์ฯ ว่า ความรุ่นแรงที่แรงงานประสบไม่ได้มีเพียงความรุนแรงที่มองเห็นในเชิงปรากฏการณ์ อย่างการถูกทำลายร่างกาย ข่มขู่คุกคาม แต่ยังได้รับความรุนแรงที่มองไม่เห็นอย่างชัดเจน นั่นคือความรุนแรงเชิงโครงสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นธรรมของหน่วยต่างๆ ในสังคม สะท้อนให้เห็นผ่านความเหลื่อมล้ำทางสังคมที่นับวันยิ่งมากขึ้น ในกรณีแรงงานไทรอัมพ์ฯ ถูกเลิกจ้าง ถึง 1,959 คน ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นสตรี โดยบริษัทฯ ใช้วิกฤติเศรษฐกิจเป็นโอกาสในการเลิกจ้างแรงงาน ซึ่งนั้นเป็นการผลักดันแรงงานเข้าไปสู่วิกฤติเศษรฐกิจ และทำลายสหภาพแรงงาน ทั้งนี้ เกือบ 3 เดือนแล้วที่แรงงานชุมนุมอยู่หน้าโรงงานเพื่อต่อสู้ให้ได้กลับเข้าทำงาน และเคลื่อนไหวในสังคมตลอดระยะเวลา แต่กลับไม่ได้รับการเหลียวแลจากรัฐ

การชุมนุมเมื่อวันที่ 27 ส.ค.ที่ผ่านมา แรงงานไทรอัมพ์ฯ พร้อมด้วยเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมอย่างคนงานบริษัทเอนิออนและเวิลด์เวล การ์เม้นท์ ได้รวมตัวกัน กว่า 1,000 คน ไปทวงถามความคืบหน้าในการแก้ปัญหาของรัฐบาลที่ทำเนียบและรัฐสภา ก็ยังถูกเมินซ้ำและยังถูกละเมิดสิทธิพลเมืองและทางการเมือง รวมถึงสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม ด้วยการพยายามสลายการชุมนุม โดยเปิดเครื่องทำลายประสาทอย่าง LRAD ส่งผลให้ผู้ร่วมชุมนุมหลายคนได้รับบาดเจ็บ หูชั้นกลางอักเสบ ตาพล่ามัว หัวใจเต้นผิดปกติ อีกทั้งยังออกหมายจับผู้ร่วมชุมนุม ซ้ำความรุนแรงเหล่านี้ถูกตอกย้ำด้วยความรุนแรงเชิงวัฒนธรรมในสังคม ที่ยอมรับว่าการเลิกจ้างเป็นเรื่องปกติ การสลายการชุมนุมเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ รวมถึงการมองชีวิตเหล่านั้นเป็นเรื่องไม่โรแมนติกไม่น่าสนใจ ปัญหาแรงงานจึงไม่ค่อยมีพื้นที่หรือได้รับความสนใจ

เนื่องในวันนี้เป็นวันสันติภาพโลกที่สหประชาชาติกำหนดขึ้นมา จึงขอให้ทางองค์การสหประชาชาติยุติความรุนแรงที่แรงงานประสบ โดยในเบื้องต้น 1.ขอให้ดำเนินการช่วยเหลือให้ยกเลิกหมายจับ เพราะถือเป็นการชุมนุมโดยสันติปราศจากอาวุธ 2.ขอให้ ดำเนินการตรวจสอบการใช้ความรุนแรงนำโดย พล.ต.ต วิชัย สังข์ประไพ ผู้บังคับการตำรวจนครบาล 1 ที่พยายามสลายการชุมนุมโดยการเปิดเครื่องทำลายประสาทอย่าง LRAD โดยไม่ได้มีการแจ้งให้แก่ผู้ชุมนุมทราบล่วงหน้า รวมถึงการใช้ความรุนแรงโดยรัฐต่อผู้ชุมนุมในกรณีอื่นๆ 3.ขอให้เข้ามาตรวจสอบและหามาตรการกดดันผู้ที่มีอำนาจในการแก้ปัญหากรณีเลิกจ้างเพื่อเป้าหมายการทำลายสหภาพแรงงาน

4.ขอให้ UN เรียกร้องและบังคับให้บริษัท ปฏิบัติตาม CODE OF CONDUCT ของกลุ่มบริษัทไทรอัมพ์ฯ ซึ่งมุ่งเน้นถึงความสำคัญของการปกป้องสิทธิมนุษยชน และพร้อมใจปฎิบัติตามข้อตกลงที่เกี่ยวข้องขององค์กรแรงระหว่างประเทศ (ILO) และข้อตกลงว่าด้วยความร่วมมือขององค์การสหประชาชาติ ในด้านกฎระเบียบและการพัฒนาการปฎิบัติงานและสภาวะทางเศรษฐกิจ รวมถึงมาตรฐานสากลขององค์กรสหประชาชาติ (UN Global Compact) และ 5.ขอให้ UN เรียกร้องและบังคับให้บริษัทเปิดเผยข้อมูลตามหลักมาตรฐานแรงงานสากลและแนวปฏิบัติของบรรษัทข้ามชาติ (OECD Guidelines) ตามหลัก OECD Guidelines for MNEs และเปิดโอกาสให้องค์กรของลูกจ้างหรือสหภาพแรงงานเข้าร่วมการปรึกษาหารือกับฝ่ายบริหารในการดำเนินนโยบายต่างๆ ที่อาจส่งผลกระทบต่อ ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีของคนงาน

ในระยะต่อมา 1.ขอให้พิจารณาความรุนแรงเชิงโครงสร้างจากแนวนโยบายเสรีนิยมใหม่ของรัฐบาล อย่าง การแปรรูปกิจการที่เป็นการให้สวัสดิการแก่ประชาชนของรัฐต่างๆ ให้เป็นกิจการของเอกชน เช่น การนำมหาวิทยาลัยออกนอกระบบ การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ รวมถึง การเปิดให้มีการจ้างงานเหมาค่าแรงที่นายจ้างไม่ต้องรับผิดชอบต่อสวัสดิการต่อลูกจ้าง การเปิดเขตเสรีทางการค้า ที่มีการห้ามการตั้งสหภาพแรงงาน เป็นต้น 2.ขอให้สนับสนุนให้ผู้ใช้แรงงานและผู้เสียเปรียบในสังคมอื่นๆ มีความมั่นคงทั้งทางเศรษฐกิจและสังคม ผ่านการส่งเสริมให้การกระจายรายได้อย่างเป็นธรรม ลดช่องทางสังคม เช่น การส่งเสริมให้มีหลักประกันสุขภาพ ที่อยู่อาศัย การศึกษา รายได้และการมีงานทำโดยรัฐที่ทั่วหน้าและมีประสิทธิภาพ การยกเลิกภาษีมูลค่าเพิ่มที่ผลักภาระมาให้แรงงานหรือผู้มีรายได้น้อย เป็นต้น

ธัญยธรณ์ กล่าวถึงการต่อสู้ขณะนี้ของแรงงานหญิงไทรอัมพ์ว่า แรงงานยังรวมตัวกันอยู่ที่หน้าโรงงาน โดยในวันนี้นับเป็นเวลากว่า 85 วันของการชุมนุมแล้ว เพราะพวกเขาไม่มีที่ไป แรงงานที่นี่ส่วนใหญ่ทำงานมาตั้งแต่อายุยังน้อย ถึงวันนี้ก็อายุงานกว่า 30-40 ปี ถือว่าทำกำไรให้แก่บริษัทมากมายแต่ถึงวันนี้ทางบริษัทกลับไม่เคยสนใจ การเลิกจ้างทำให้แรงงานเกิดความกดดัน เกิดความเครียด เธอเล่าว่ามีแรงงานที่มีอาการป่วยด้วยโรคมะเร็งต้องอาการทรุดหนังลงเพราะความเครียดจนกระทั่งเสียชีวิตลงเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา และพบว่ามีคนพยายามฆ่าตัวตายด้วยปัญหาถูกเลิกจ้าง แต่เพื่อนคนงานสามารถช่วยเหลือไว้ได้ทัน ทั้งนี้ล่าสุดมีแรงงานหลายคนที่ต้องยกเลิกเช่าห้องพักแล้วมากินนอนอยู่ในที่ชุมนุมเพราะไม่มีเงินที่จะจ่ายค่าเช่า

กับคำถามที่หลายคนบอกว่าถูกเลิกจ้างทำไมไม่กลับบ้านที่ต่างจังหวัด ธัญยธรณ์แสดงความเห็นว่า แรงงานที่เข้ามาส่วนใหญ่จากบ้านเกิดมาหลายสิบปี และหวังมาลงหลักปักฐานทำงานและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ วิถีชีวิตของพวกเขาไปเปลี่ยนไปแล้ว หลายคนมีภาระรับผิดชอบต้องส่งลูกเรียน ต้องผ่อนบ้านเอื้ออาธรอยู่ อีกทั้งคนรู้จักที่บ้านเกิดในต่างจังหวัดก็น้อยลง หลายคนกลับไปก็แทบไม่รู้จักใคร ทั้งนี้แม้จะมีแรงงานบางคนสามารถกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดได้ แต่ส่วนตัวคิดว่าเป็นส่วนน้อยมาก

“แรงงานต้องต่อสู้เรียกร้องสิทธิ เพราะเขาไม่มีทางเลือก ไม่มีทางไป” รองประธานสหภาพแรงงานไทรอัมพ์กล่าว

นอกจากนี้ ในการปราศัยมีนักกิจกรรมจากองค์กรณ์ที่ทำงานเกี่ยวข้องในเรื่องแรงงานหญิงจากประเทศต่างๆ ได้ขึ้นพูดบนผ่านเครื่องขยายเสียง อาทิ นักกิจกรรมจาก GABREILA ซึ่งเป็นองค์กรเพื่อสิทธิแรงงานหญิงในประเทศฟิลิปปินส์, องค์กรสิทธิแรงงานพม่า (Migrants Assistance Programme: MAP), Focus of the Global south และ Women worker Organization from Indonesia 
 
นิค จากองค์กร MAP กล่าวว่าเมื่อเรื่องสิทธิมนุษยชนเท่ากับสิทธิตามธรรมชาติ สิทธิของแรงงานก็เป็นสิทธิตามธรรมชาติเช่นกัน และเราทุกคนต้องควรร่วมกันปกป้อง

คาร่า องค์กรเพื่อสิทธิแรงงานหญิงในอินโดนีเซียกล่าวว่า ตราบใดแรงงานยังไม่ได้รับความเป็นธรรมแน่นอนว่าไม่มีมีสันติภาพในประเทศไทย รวมทั้งในการทำงานของแรงงานหญิงทั่วโลกด้วย สันติภาพมีสิ่งที่สำคัญอยู่ 3 ข้อ คือการมีอาหารกินครบทั้งสามมื้อ ลูกหลานได้ไปโรงเรียน และพ่อแม่มีงานทำและไม่ถูกคุกคาม หากไม่มี 3 ข้อข้างต้น ก็ไม่มีสันติภาพ เพราะนี่คือความต้องการขั้นพื้นฐาน

อนึ่ง จากเอกสารแถลงการณ์ มูลนิธิเพื่อแรงงานหญิงแห่งเอเชีย (Committee for Asian Women: CAW) เนื่องในวันสันติภาพสากล ในฉบับภาษาอังกฤษระบุว่า ประชาธิปไตยและสันติภาพจะแบ่งแยกไม่ได้จากสิทธิสตรี และ สันติภาพ ไม่ได้หมายความเพียงแต่การไม่มีสงคราม ทั้งนี้ตั้งแต่มีการประกาศ วันสันติภาพสากลเมื่อ 26 ปีที่ผ่านมา ผู้หญิงในเอเซียยังคงต้องต่อสู้กับความขัดแย้งทางการเมืองมาโดยตลอด ยกตัวอย่าง ในบังกลาเทศภายใน 2 ปีภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉินที่เพิ่งมีการยกเลิกไปเมื่อปีที่ 2551 กิจกรรมของสหภาพแรงงานถูกระงับส่งผลให้แรงงานกว่า 100 คนถูกฆ่าและทำร้าย ส่วนในพม่า รัฐบาลทหารได้ห้ามกิจกรรมของสหภาพแรงงานในทุกรูปแบบ และตัดสินให้สหพันธ์แรงงานแห่งพม่า (The Federation of Trade Unions of Burma: FTUB) เป็นองค์กรก่อการร้ายและผิดกฎหมาย นักกิจกรรมสหภาพแรงงานและครอบครัวถูกขังคุก คนงานและสหภาพแรงงานประสบปัญหาจากความขัดแย้งที่มีในประเทศ ทำให้ไม่มีการจ้างงาน ค่าจ้างลดลง ไม่มีความเป็นธรรมทางสังคม มีการย้ายถิ่นฐานและคนยากจนมากขึ้น

นอกจากนี้วิกฤติเศรษฐกิจก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้ภาระของผู้หญิงเพิ่มมากขึ้น เพราะต้องพยายามหาเงินทำให้การทำงานถูกกดขี่ให้อยู่ในสภาวะจำยอม และการปกป้องสิทธิในการทำงานที่สำคัญที่สุดคือเสรีภาพในการรวมตัวตรงนี้ก็ถูกกดลงไปด้วยข้ออ้างในเรื่องความสูญเสียทางเศรษฐกิจของนายจ้าง ในขณะที่ความรุนแรงทางเพศแผ่ขยายไปในวงกว้าง เช่นเดียวกับที่ผู้หญิงต้องสุญเสียเสรีภาพและไม่มีพื้นที่ทางการเมือง

แถลงการณ์ได้เรียกร้องให้ยุติการกดขี่ทางการเมือง สังคม และศาสนาในทุกรูปแบบ หาทางแก้ปัญหาความขัดแย้งที่ยั่งยืนอย่างเร่งด่วน โดยต้องให้ผู้หญิงมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาเพื่อนำไปสู้สันติภาพ

ผู้สื่อข่าวรายงานว่าการชุมนุมในวันนี้เป็นไปอย่างสงบโดยมีตำรวจนอกเครื่องแบบเฝ้าสังเกตุการณ์ กลุ่มผู้เข้าร่วมมีการชูป้ายและป้ายผ้าทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ระบุข้อเรียกร้อง อาทิ “ขอสันติภาพคืนมา” “สู้เพื่องาน” “สู้เพื่อลูก” “สู้เพื่อสิทธิ” “สู้เพื่ออนาคต” “สู้ไม่ถอย” “หยุดความรุนแรงและการปราบปรามทางการเมือง” และ“ปกป้องสิทธิแรงงานหญิง” เป็นต้น รวมทั้งการการแสดงละคร (Street drama) หยุดความรุนแรงต่อผู้หญิงโดยกลุ่มนักศึกษาที่มีเนื้อหากระตุ้นให้แรงงานหญิงและคนทั่วไปลุกขึ้นมาร่วมกันปกป้องสิทธิของแรงงานหญิง จากนั้นเป็นการร่วมกันร้องเพลง และรับประทานอาหารร่วมกันก่อนที่จะแยกย้ายเดินทางกลับ

อย่างไรก็ตาม ระหว่างการทำกิจกรรมของกลุ่มผู้ชุมนุมได้มีกำลังตำรวจเข้ามาเสริมกำลังและตั้งแถวอยู่บริเวณใกล้เคียง เพื่อสังเกตุการณ์ และออกจากบริเวณที่มีการชุมนุนก่อนที่ผู้ร่วมชุมนุมจะสลายตัว

ทั้งนี้ สหประชาชาติได้กำหนดให้วันที่ 21 กันยายนของทุกปี เป็นวันสันติภาพโลก และกำหนดให้ปี ค.ศ.2001-2010 เป็น “ทศวรรษสากลเพื่อวัฒนธรรมสันติภาพและความไม่รุนแรงเพื่อเด็กของโลก” (The International Decade 2001-2010 for a Culture of Peace and Non-violence for the Children of the World) โดยมุ่งเน้นที่ 1.การให้ความเคารพต่อชีวิตทั้งมวล เคารพชีวิตและศักดิ์ศรีของแต่ละบุคคล โดยไม่แบ่งชนชั้นหรือลำเอียง 2.การไม่ใช้ความรุนแรงในทุกรูปแบบ โดยเฉพาะต่อเด็กและเยาวชน 3.การแบ่งปันกับผู้อื่นอย่างมีน้ำใจ เพื่อขจัดการแบ่งแยก ความไม่ยุติธรรม และการกดขี่ทางการเมืองและเศรษฐกิจ 4.การรับฟังเพื่อให้เกิดความเข้าใจต่อกัน เคารพเสรีภาพในการแสดงออก และยอมรับความแตกต่างทางวัฒนธรรม 5.การสงวนรักษาผืนโลก ฝึกดำเนินชีวิตอย่างรับผิดชอบและเคารพต่อทุกชีวิตในโลก เพื่อรักษาสมดุลของธรรมชาติบนผืนโลก และ 6.การสร้างความสมานฉันท์ เคารพต่อหลักการประชาธิปไตย และให้โอกาสทุกฝ่ายมีส่วนร่วมอย่างเท่าเทียมกัน โดยเฉพาะสตรี