Skip to main content
ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ
sharethis

มีประเทศจักรวรรดินิยมหน้าใหม่เกิดขึ้นมากมาย ที่ต่างเดินเข้ามาตามคำเชื้อเชิญของรัฐบาลไทย แต่เมื่อมาลงทุนในประเทศไทย หรือในต่างประเทศเขาก็คือ “ปีศาจร้ายตัวหนึ่ง” ที่เหี้ยมโหดหาญกล้าท้าทายละเมิดกฎหมายของทุกประเทศที่เขาเข้าไปลงทุนอย่างไม่แยแส มีนักคิดท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ในอดีตว่า “เขาไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วยเงิน แต่เขามีชีวิตอยู่ด้วยกำลังกายต่างหาก เงินทองไม่มีค่าสำหรับเขาบนเกาะร้าง ทองกองเท่าภูเขากับเหรียญเงินเท่าภูเขาอีกสามกองก็ไม่มีประโยชน์สำหรับเขา...ฯ” หากปราศจากแรงงานมนุษย์แล้ว ไม่มีสิ่งใดอีกแล้วที่มีค่า ในผืนดิน ใต้เท้าของเรา มีอะไรมากมายให้ค้นหา ทองคำ เงิน ทองแดง เหล็ก ถ่านหิน เกลือ ก๊าซ ฯลฯ ความมั่งคั่งมากกว่าจินตนาการได้ แต่มันย่อมไร้ค่าถ้าปราศจากแรงงานมนุษย์ ไร้ค่าจนกว่า จะมีคนขุดมันขึ้นมาจากครรภ์ของพระแม่ธรณี และเอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ จักรวรรดินิยมในอดีตมาในรูปแบบการล่าอาณานิคมเอามาเป็นเมืองขึ้น โดยการใช้กำลังกดขี่คนลงเป็นทาส ทั้งทางความคิดและมีการค้ามนุษย์ มีการกดขี่ทางชนชั้น แต่ปัจจุบันการล่าอาณานิคมนั้นไม่ต้องยกกองกำลังทหารและไม่ต้องขนอาวุธไปต่อสู้หรือใช้กำลังเข่นฆ่ากันเช่นในอดีตแล้ว การล่าอาณานิคมสมัยใหม่นายทุนเพียงแค่ส่งเงินมาลงทุน และสร้างกฎเกณฑ์รวมถึงเงื่อนไขได้ตามความพอใจ เอาความได้เปรียบทางกฎหมายและร่วมมือกับเจ้าหน้าที่รัฐที่ฉ้อฉลบางคน ก็สามารถล่าเมืองขึ้นได้แล้ว หลายคนเคยบอกว่าโชคดีที่ประเทศไทยไม่ได้ตกเป็นเมืองขึ้นของใครในอดีต แต่ทุกวันนี้เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจเสียแล้วว่าการที่เราไม่ตกเป็นเมืองขึ้นในอดีต มันแตกต่างกันอย่างไรกับสภาพปัญหาในปัจจุบัน ณ วันนี้เราก็ไม่ได้แตกต่างจากการตกเป็นเมืองขึ้นของจักรวรรดินิยมอื่นเลยหรือเรียกแบบสวยหรูว่า “ทุนข้ามชาติ” ทุกเดือนเราต้องส่งส่วยในรูปแบบการนำเข้าวัตถุดิบ การนำเข้าเครื่องจักร ทางด้านอุตสาหกรรมมากมาย เราต้องสูญเสีย เงินมหาศาลจากการนำเข้าสินค้าฟุ่มเฟือย และหลังจากนั้นประเทศที่ส่งออกทุนก็มาอาศัยฐานทรัพยากรธรรมชาติของเราในการผลิต และมากอบโกยเอาพลังงานธรรมชาติและพลังความเป็นหนุ่มสาวของประชาชนของเรา ประชาชนคนวัยหนุ่มสาวเคยคาดหวังว่าหลังจากจบการศึกษา ทุกคนต้องการทำงานที่ตนเองใฝ่ฝัน มีคุณภาพชีวิตที่ดีตามที่รัฐบาลของนายทุนเคยประกาศให้สัญญาไว้ แต่หนุ่มสาวเหล่านั้นก็ต้องสูญสิ้นความหวังไปกับวันเวลาที่เคลื่อนไปอย่างไม่หยุดนิ่ง หลังเรียนจบออกมาทุกคนต่างออกมาเป็นผู้ขายแรงงานราคาถูกที่ไม่สามารถแม้แต่จะกำหนดราคาค่าแรงของตนเองได้ มีประเทศจักรวรรดินิยมหน้าใหม่เกิดขึ้นมากมาย ที่ต่างเดินเข้ามาตามคำเชื้อเชิญของรัฐบาลไทย เช่น Japanese Imperialism, Europe Imperialism และอีกมากมายแม้กระทั้ง American Imperialism ที่ได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่ให้การปกป้องด้านสิทธิมนุษยชนมากที่สุด แต่เมื่อเขามาลงทุนในประเทศไทย หรือในต่างประเทศเขาก็คือ “ปีศาจร้ายตัวหนึ่ง” ที่เหี้ยมโหดหาญกล้าท้าทายละเมิดกฎหมายของทุกประเทศที่เขาเข้าไปลงทุนอย่างไม่แยแส ปัจจุบันเราต้องส่งส่วยบรรณาการในรูปแบบใหม่ไม่ต้องส่งใส่เรือสำเภาเหมือนเช่นในอดีต วันนี้เขาซื้อขายทาสกันในตลาดหลักทรัพย์ ประชาชนทั่วไปก็จะกลายเป็นผู้ส่งส่วยอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ซื้อสินค้าฟุ่มเฟือย ผ่อนส่งรถยนต์ ผ่อนส่งสินค้าที่ไม่เกิดประโยชน์ต่อการดำรงชีวิต ประชาชนคนหนุ่มสาวก็ถูกบังคับให้เป็นหนี้ตั้งแต่ยังไม่จบการศึกษาโดยการกู้ยืมเงินเพื่อศึกษา และผ่อนชำระเงินที่กู้ยืมคืนหลังเรียนจบไม่ว่าคนเหล่านั้นจะสามารถหางานทำได้หรือไม่? เงินเดือนเกินกว่าครึ่งถูกใช้จ่ายไปเพื่อชำระหนี้บัตรเครดิตหรือหนี้ที่ต้องการให้ตนเองดูดีมีหน้าตาทางสังคม วิถีการดำรงชีวิตวนเวียนอยู่ภายในวังวนของการเป็นหนี้ หนีออกนอกเมืองคืนสู่ชนบท สถานที่ที่เคยเป็นถิ่นอาศัยของกรรมกรหนุ่มสาว พบแต่ชายชราที่หลังของเขางองุ้มแสดงให้เห็นว่าเขาได้ผ่านการตรากตรำงานหนักมามากเกือบทั้งชีวิต ยืนเคียงคู่อยู่กับเด็กน้อยวัยกำลังซนซึ่งเป็นหลานชาย ที่ลูกที่ทำงานอยู่ในเมืองเอามาฝากไว้ให้เลี้ยงดูตั้งแต่สมัยเรียนยังไม่จบ แต่ริรักระหว่างเรียนจึงทำให้เกิดเด็กน้อยขึ้นมา ท่ามกลางความสับสนของเด็กว่าใครคือ “พ่อ” และใครคือ “แม่” ที่แท้จริงของตน แต่ไม่เป็นไรมันไม่ใช่เรื่องสำคัญมากนักเพราะหนุ่มสาวเหล่านั้นไม่เคยสนใจมันอยู่แล้ว อย่างมากเขาเหล่านั้นอาจจะส่งเงินทองกลับมาให้ได้ใช้บ้างในบางโอกาส และเด็กน้อยเองก็ไม่เคยเอ่ยปากถามหาพ่อหรือแม่แต่อย่างไร เด็กน้อยสามารถเขียนสะกดคำว่า “ความรัก” ได้ถูกต้อง แต่เด็กน้อยไม่สามารถอธิบายให้กับใครได้เข้าใจว่ามันเป็นเช่นใด หรือมันมีความรู้สึกเป็นอย่างไรเพราะเขาเองไม่เคยสัมผัสมันได้ในความเป็นจริง เขาเคยได้ยินแต่ปู่กับย่าบอกว่า “พ่อแกชื่อ.......แม่แกชื่อ........” เขาทราบข้อมูลของพ่อและแม่ไม่มากไปกว่านี้เลย มองเข้าไปในดวงตาของชายชราพบแต่ความว่างเปล่าไร้ซึ่งความหวังใดๆ ชายชราเล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟังว่าเคยมีที่นาไม่น้อยกว่าสิบไร่ไว้ปลูกข้าวกินเลี้ยงคนในครอบครัวได้ตลอดทั้งปีและบางปีที่ฝนฟ้าดีก็ได้พอแบ่งขาย และมีที่ดินอีกกว่าสิบไร่ไว้ปลูกพืชผลทางการเกษตรเพื่อเป็นแหล่งรายได้ของครอบครัว แต่เดี๋ยวนี้ที่ดินที่เคยมีเป็นของตนเองต้องตกไปอยู่ในมือนายทุนโดยที่เราไม่มีโอกาสแม้แต่จะขัดขืนหรือปกป้องสมบัติชิ้นสุดท้ายที่มีอยู่แต่อย่างใด เพราะเขาไม่มีเงินจะใช้หนี้สินที่เกิดจากการทำเกษตรกรรมที่ล้มเหลว เพราะกลไกการตลาดทั้งหมดถูกควบคุมโดยกลุ่มทุนผูกขาดเพียงไม่กี่กลุ่ม ในนามของการพัฒนาตามที่รัฐบาลกำลังประกาศ วันนี้เรากำลังเดินทางไปสู่จุดหมายใด ขณะที่ระบบการศึกษาในปัจจุบันไม่ได้ตอบสนองการพัฒนาท้องถิ่นในชนบท แต่กลับสนับสนุนและส่งเสริมให้นักเรียนนักศึกษาที่จบการศึกษาออกไปรับใช้ระบบทุนซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่ากว่า ๘๐ เปอร์เซ็น เป็นทุนข้ามชาติ หนุ่มสาวในวัยแสวงหาทั้งหลายก็หมดเวลาของชีวิตทั้งชีวิตเพื่อรับใช้ทุนต่างชาติ เขาเหล่านั้นได้รับเพียงค่าแรงถูกๆ แค่พอที่จะเลี้ยงตัวเองได้ และเหลือบ้างนิดหน่อยเพื่อที่จะส่งไปให้กับลูกในชนบท พอที่จะดำรงชีวิตอยู่ได้และเติบโตขึ้นมาเป็นกรรมกรรุ่นใหม่รับใช้นายทุนข้ามชาติแทนเขาในรุ่นต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

สแกน QR Code เพื่อร่วมบริจาคเงินให้กับประชาไท

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไท ได้ทุกช่องทาง Facebook, X/Twitter, Instagram, YouTube, TikTok หรือสั่งซื้อสินค้าประชาไท ได้ที่ https://shop.prachataistore.net