คล้ายดั่งฝุ่นคลุ้งในสายลม
ปลิวเคว้งทับถม
ถนนสายเก่ามอซอ
ชีวิตบัดซบเกินพอ
ตรากตรำทุกข์ท้อ
ประทังแค่ให้ผ่านวัน
เขาเผลอละเมอวาดฝัน
ลูกน้อยยิงฟัน
กับชุดนักเรียนจรัสตา
ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า
หุงข้าวหุงปลา
อาหารเต็มโต๊ะบริบูรณ์
หรุบตาทอดถอนอาดูร
หนี้สินเพิ่มพูน
ความจริงดุจมีดทิ่มแทง
หยิบเชือกผูกโยงทะมัดทะแมง
เงยหน้าอาบแสง
ปลิดชีพบนราวสะพาน...
.......
คล้ายดังฝุ่นคลุ้งในสายลม
ปลิวเคว้งทับถม
ถนนชีวิตมอซอ
ไม่นานเรื่องเศร้าเก่าก่อ
เวียนเศร้าใหม่ทอ
ดาษดื่นธุลีชีวิต
กระนั้น!
เพื่อนเอ๋ยฉุกคิดสักนิด
อย่ายอมลิขิต
เปรียบค่าเป็นเพียงผงคลี
สังคมฟอนเฟะย่ำยี
ล้มลุกอีกที
สติฝ่าก้าวหยัดยืน
แม้ต่างเจ็บปวดเกินฝืน
หลากทุกข์ข่มกลืน
บนแดนสยามเมืองยิ้ม!