จุดไฟแล้วลามไปทั่วทั้งทุ่ง
แลกกับความยากยุ่งของวันนี้
ด้วยพลังวัฒนธรรมแห่งเสรี
ชนผู้พลีเสรีภาพสร้างอนาคต

ประกายความคิดของมิตรกล้า
สั่งสมในเลือดกายาผู้ถูกกด
ที่คนเห็นไม่ต่างเป็น ปลวก มด
ผู้รันทดแร้งแค้นทรัพยากร

ทีละนิดอย่างเรียบง่ายแต่งดงาม
ให้ผองชนตั้งคำถามใช่พร่ำสอน
โศกนาฏกรรมชีวิตดั่งละคอน
จะกี่ตอนต้องดำเนินยังไม่รู้

มั่นคง ซื่อตรง ต่อความคิด
องอาจบนโลกวิปริตปิดอุดอู้
หม้อต้มน้ำเดือดปุดฟองฟ่องฟู
ไม่เจาะรูไม่เปิดฝา ก็ระเบิดดัง

เธอ...แม้ประดับอาภรณ์วิเศษ
แต่ไม่หวั่นทุกข์เทวษเขตกรงขัง
ยืดอกเดินเชิดหน้าประกาศดัง
เป็นจอบเสียม ส่งคนข้างหลังสร้างทางเอง