โอนไหวไผ่ลู่ต้อง แรงลม

หนามไหน่ไผ่แหลมคม ข่วนข้าง

ยุติธรรมย่ำเหยียบจม ล่มยับ

เป็นอยุติธรรมสร้าง ไผ่สู้เดียวดาย,


พายุอยุติธรรมซัด

เป็นพิบัติภัยร้าย

เสรีชนยังไม่ตาย

จงตื่นสู้ทั่วบ้านเมือง

ดุจไผ่ในกอโยก

โบกลมลู่อย่างเเค้นเคือง

ลำไผ่ที่อยู่เยื้อง

เกี่ยวหนามข่วนถ้วนทั้งกอ!

หากเจ็บอย่าทนเฉย

จงเอื้อนเอ่ยทุกลำ, หน่อ

ก่อนถูกเผาเตียนตอ

จงพร้อมใจกู่ตะโกน,

ใครเหยียบความเป็นธรรมจนยับย่อย

เมื่อเห็นเข้าทุกบ่อยจึง "ไผ่" โผน

มันสมองผองกำลังจู่กระโจน

มือโหน เท้าแหย่ คุกตะราง

เถิดเราผองต้องร้องหาความเที่ยง

ที่แขวนบนความลำเอียงกันเสียบ้าง

อย่าให้คนอาสามาถากทาง

ถูกทอดทิ้งอับปางกลางสังคม

เผื่อศาลสถิตยุติธรรมจะสำนึก

เพื่อจะตรึกตรองเห็นความขื่นขม

ในดุลยพินิจตนอันต่ำตม

ก่อนคันชั่งค่อยค่อยจมหล่มเลือดประชา!

0000

 

หมายเหตุ: มอบให้งาน "จากเพื่อน...ถึงไผ่" (แห่งยุคสมัย 'ชอบทำ - ไม่ชอบธรรม') วันเสาร์ 4 กุมภา 60 ณ ร้านไรเตอร์ซีเคร็ต 75 ถ.นครสวรรค์ แขวงวัดโสมนัส เขตป้อมปราบ กทม.