ไม่น่าเชื่อ ก็ต้องเชื่อ เนื้อเเสนเน่า
ก็ยังเอา ปากงับ รับมาใส่
ไม่อยากเห็น ก็ต้องเห็น ความเป็นไป
สืบทอด อำนาจใหม่ ใต้บาทา
ไม่อยากทน ไม่อยากมอง จำต้องรู้
ไม่อยากอยู่ จำใจอยู่ ดูคนบ้า
ไม่อยากรับ ไม่ได้เลือก แต่เสือกมา
ไม่อยากด่า แต่อึดอัด ไม่อาจชม
ไม่อยากคิด. เมื่อคิด ยิ่งผิดแปลก
ร้าวรอยแตก เกินจะ ประสานสม
ไม่ใช่"เขา" เราไร้สิทธิ์ ผิดทุกปม
ไม่อยากจม ยิ่งถูกจับ ขับจนมุม
ไม่ต่อต้าน ก็ดั่งตม ให้ถ่มถุย
ไม่ร้องลุย ทนรับ คับใจสุม
ไม่เข็ดหลาบ เผด็จการ เข้ารานรุม
ปล่อยกินรวบ ควบคุม กุมชะตา
แค่คิดต่าง ก็ผิด ยัดผิดให้
สุมหัวใส่ ตะเเบง แต่งข้อหา
แม้พระสงฆ์ ผิดข้าง ยังขว้างปา
มุ่งทำร้าย ศาสนา กระทืบยำ
ดั่งข้าทาส จำทน ใต้ส้นเกือก
คอผูกเชือก ชักกะตุก ลุก-ล้ม-คว่ำ
กฏหมาหมู่ เตะต่อย คอยทิ่มตำ
อ้างเป็นภัย ใต้คำ ความมั่นคง
ไม่อยากเชื่อ ก็ต้องเชื่อ เนื้อเเสนเน่า
ยอมให้เขา เหยียบเล่น เป็นผุยผง
ทั้งที่เห็น เหม็นหืน กล้ำกลืนลง
ติดในกรง คอกมัด เยี่ยงสัตว์เลี้ยง..
0000