คือ..กระดูกสันหลังที่ตั้งฉาก
บนผืนดินที่แห้งผากแต่เนิ่นเก่า
เขาหยัดยืนลุกขึ้นท้าฟ้าสีเทา
ประกาศกร้าวว่าชาวเราต้องเท่ากัน

ไผ่..แตกกอออกกิ่งใบไหวระบัด
กำเนิดหน่อสารพัดเป็นนักฝัน
จากดินตมแทงทะลุอย่างดุดัน
ชีวิตใหม่ ณ ที่นั้น..ช่างงดงาม

ดาว..สกาวพราวเด่นบนแผ่นฟ้า
แต่เบื้องล่างนองน้ำตา..เมืองต้องห้าม
เสียงหวีดร้องของคนทุกข์นิรนาม
ยังแผดก้องทุกโมงยามใต้แสงดาว

ดิน..จึงชุ่มด้วยน้ำตาของคนทุกข์
ผสานสมและเค้าคลุกกับฝุ่นเถ้า
จากศพคนที่แค้นคลั่งมานานเนา
จนเกิดไม้จากความเศร้า...ไผ่ ดาวดิน