“ประชาธิปไตยไม่ใช่รูปแบบการปกครองที่ดีที่สุด แต่เป็นรูปแบบการปกครองที่เลวน้อยที่สุดต่างหาก” เป็นคำพูดที่อดีตนายกรัฐมนตรีของประเทศอังกฤษเคยกล่าวไว้ เนื่องจากว่าในช่วงเวลานี้มีการสนทนาเรื่องระบบการปกครองที่เหมาะสมที่สุดสำหรับประเทศไทย ผมอยากนำเสนอข้อมูลเพิ่มเติมที่อาจจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้อ่าน

เราสามารถพูดได้ว่าประชาธิปไตยแย่เพราะมีนักการเมืองโกง หรือดีเพราะมีเสรีภาพ แต่ของพวกนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่จับต้องได้ หลายคนมีความคิดเห็นว่าประเทศไทยไม่จำเป็นต้องมีประชาธิปไตย เพราะตราบใดที่ประชาชนกินดีอยู่ดีก็เพียงพอแล้ว แต่ผมอยากให้พิจารณาว่าถ้าประเทศไทยไม่ได้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์และมีคุณภาพสูง แทบจะไม่มีโอกาสเลยที่ประเทศไทยจะกลายเป็นประเทศที่กินดีอยู่ดีได้ ทีนี้เราจะวัดได้อย่างไรว่าประเทศไหนกินดี อยู่ดี มีความเจริญ ผมขอนำเสนอดัชนีการพัฒนามนุษย์มาเป็นเกณฑ์ในการพิจารณา

ดัชนีการพัฒนามนุษย์ หรือ HDI เป็นตัวชี้วัดของสหประชาชาติที่วัดคุณภาพชีวิตของคนในแต่ละประเทศ โดยที่ตัวชี้วัดจะประกอบไปด้วย สุขภาพที่ดี ชีวิตยั่งยืน การศึกษาที่สูง และมาตรฐานการครองชีพที่ดี ผมเชื่อว่าผู้อ่านหลายคนจะเห็นด้วยว่าประเทศที่น่าอยู่สมควรที่จะประกอบไปด้วยปัจจัยทั้งหมดนี้ เพราะฉะนั้นผมขอเสนอประเทศที่มีคะแนน HDI สูงสุด 25 ประเทศแรก

นอกเหนือจากนี้แล้วจะมีประเทศไทย (93) จีน (90) มาเลเซีย (62) และใต้หวัน (21)

ทีนี้ในแง่ของการวัดคุณภาพของประชาธิปไตย ผมอยากให้ผู้อ่านลองอ่านดัชนีชี้วัดประชาธิปไตยโดยสถาบันพระปกเกล้า ซึ่งเป็นดัชนีที่มีการยอมรับอย่างแพร่หลายว่าสะท้อนถึงนิยามของประชาธิปไตยได้ดี ซึ่งจะมีประเทศ 25 ประเทศอันดับต้นๆตามนี้

ต่อไปผมจะสร้างตารางเพื่อเปรียบเทียบระหว่างดัชนี HDI กับดัชนีประชาธิปไตย

เราจะเห็นว่าในนี้มีแต่ประเทศฮ่องกงกับสิงคโปร์เท่านั้นที่ได้รับคะแนน HDI ที่สูง แต่มีคุณภาพประชาธิปไตยที่ค่อนข้างต่ำ เพราะสองประเทศนี้ค่อนข้างจะค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ในหลายๆด้านเช่นการเป็นเกาะ มีขนาดเล็ก เป็นเมืองท่าที่สำคัญของโลก ฯลฯ แต่สำหรับประเทศอื่นแล้วเราจะเห็นความสัมพันธ์ระหว่าง HDI กับ ประชาธิปไตย รวมถึงประเทศแถบเอเชียที่เคยเป็นเผด็จการมาเมื่อไม่นานมานี้เอง รวมถึง เกาหลีใต้ ไต้หวัน และญี่ปุ่น

ผมขอสรุปว่าหากระบบการปกครองของไทยไม่สอดคล้องกับหลักประชาธิปไตยที่มีคุณภาพสูง โอกาสที่ประไทยจะเป็นประเทศที่รับคะแนนสูงในดัชนีการพัฒนามนุษย์ นั่นคือเป็นประเทศที่ประชากรส่วนใหญ่มีสุขภาพที่ดี ชีวิตยั่งยืน การศึกษาที่สูง และมาตรฐานการครองชีพที่ดี แทบจะไม่มีเลย

เผยแพร่ครั้งแรกใน Mishari Muqbil's Official Blog