ไม่มีบทกวีจากความเศร้า
มีแต่ฟ้าทึมเทาใจหม่นหมอง
มีแต่รัก รีดเค้นน้ำตานอง
ทุกข์ทั้งผองฟ้องผ่านม่านน้ำตา

คนตายไปแล้วคงพ้นทุกข์
คนอยู่สิคลานคลุกจนแทบบ้า
ต้องจำทนในโลกอวิชชา
แสวงหาความเป็นธรรมในสายลม

ชีพสูญ - สูญสิ้นเสียงเรียกร้อง
คนอยู่ยังกู่ก้องจนเสียงขรม
ซ่อนซุกซึมเศร้าในอารมณ์
หยัดยืนฝืนข่มความอาลัย

ต่อสู้เพื่อตน - คนยังอยู่
ส่งเสียงสู้แทนผู้ที่หลับใหล
ตายไม่สูญ เกิดก่อสืบต่อไป
ร่วมกันสร้างฟ้าใหม่ดั่งใจปอง

เผยแพร่ครั้งแรกใน แฟนเพจ นอนนาคาเฟ่