Submitted on Sat, 2016-02-13 20:38
๐ เคาะกะลาเรียกหมา หมาก็รู้
นายเรียกกู่กินข้าว ทุกคราวหน
แต่กะลาครอบแดน เคาะใดคน-
ยังหลับทน มิรู้ตื่น ขืนครอบคา !
๐ เขากดอยู่อย่างนั้น__ครั้นแต่ดึกดำบรรพ์มา
รู้เห็นหรือเช่นว่า__สยบยอมลงค้อมกาย
๐ องคาพยพถ้วน__ก็คือล้วนประหนึ่งตาย-
ซาก,สิ้นกำลังหงาย__กะลาเก่ากับเงาเดิม !
๐ เสริมด้วยซ้ำ__ฉุดกระชาก
ใครคิดจาก__กะลาเจ้า
ทุกเกมหมาก__เพียรมั่น
คงใต้เหง้า__ลึกหงำ !
๐ เผยธรรมชาติผู้__ผิดคน
มิหลุดจากวังวน__ครอบไว้
คอยเคาะกะลาจน__จักว่า-
คงทาสสถาน,ไร้-__ตื่น,หรือ !