พรหมผู้สร้างโลก
พระองค์คงโศกเศร้ากับชะตากรรมของเมืองที่ทรงสร้าง
มนุษย์ที่เกิดจากอวัยวะของพระองค์
แต่ละส่วนเสี้ยวนั้น
ต่างชนชั้น
แต่ล้วนมนุษย์มีจิตใจ
เรื่องภายใน
ความนึกคิด
ความรู้สึก
ไม่มีใครหยั่งรู้

กรุงเทพเมืองเทพสร้าง
ก้องกัมปนาทด้วยระเบิดอำมหิตที่หมายปลิดชีวิตผู้บริสุทธิ์
ศรัทธากำลังยื้อยุดลมหายใจ
มือมืดหายไป
ในร่องรอยความเสียหาย
พร้อมเริ่มต้นการป้ายสี
จากนักคิด
นักเขียน
และศิลปินกระหายเลือด
มืดบอดใบ้

สูญสิ้นแล้วความงาม
พวกเขาไม่ได้คิด เขียน หรือวาดภาพนางศตรูปที่พระองค์หลงใหล
เธอผู้งดงามไม่ได้อยู่ในเมืองแห่งนี้
สี่พักตร์จึงหาไม่พบ
จุดจบของการตกหลุมรัก
ซากปรักพัง
ขนย้ายมา
สร้างทับหินอ่อน
นางรู้ตัวก่อนจึงโบยบิน
ไปทางทิศบน

ฤาเพราะเมืองนี้ไม่มีนางศตรูป
ความวังเวง บรรยากาศขมุกขมัว สลัว หม่น จึงอึงอลอยู่ตลอดเวลา
ต้องให้นักคิดตั้งหลักคิด
นักเขียนพรรณาถึงเธอได้
ศิลปินป้ายตวัดพู่กันเผยความงาม
หรือต้องรอให้เศียรที่ห้าของพระพรหมงอกกลับมาอีกครั้งจึงจะหาตัวนางพบ

18-8-58

ภาพโดย: กฤช เหลือลมัย