กวีประชาไท: บทกวีไม่ดี

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

                           

มันเป็นบทกวีไม่ดีเลย

ก่อนเขียนผมอยากให้มันดีที่สุด ขณะเขียนก็คิดว่ามันดีที่สุด

และหากเขียนเสร็จ ผมหวังให้มันเป็นบทกวีที่ดีที่สุด

 

เพื่อนเอ๋ย (ไม่มีเพื่อน จึงคิดว่ามีเพื่อน)

บาดแผลที่ลิ้นเลียอยู่เช้าค่ำ

ตั้งแต่วันนั้นกระทั่งวันนี้

นับเป็นศตวรรษ

อย่าว่าแต่หายเพื่อคลายสู่แผลเป็น

แค่แห้งสักระยะลมเป่าก็ยังยากไร้

 

เพื่อนเอ๋ย (อย่างที่บอก ไม่มีเพื่อน จึงคิดว่ามีเพื่อน แสนเฝื่อนขม)

แผลนี้ ไม่มีเวลากลัดหนอง

เพราะลิ้นเจ้าของกวาดกลืนลงท้องทุกเช้าค่ำ

ไม่ใช่เพื่อดับกระหายหรือคลายหิว

มิใช่เพื่อความสะใจหรืออาการเก็บกด

หากคือมือเยียวยา

 

เพื่อนเอ๋ย (เพื่อนเอ๋ย)

เปิดตาที่เคยบอดและเคยถูกทำให้บอด

เงี่ยหูที่เคยหนวกและเคยถูกทำให้หนวก

สูดลมเข้าปอดให้ลึกยาว

ตั้งลิ้นให้มั่นแล้วเปิดปากปล่อยความรู้สึกนึกคิด

ออกมา

ใช่แล้ว บางเพื่อนอาจเลือกกระทำ

บางเพื่อนอาจถูกกระทำ

รู้ตัวและไม่รู้ตัว สมยอมและจำยอม

 

เพื่อนเอ๋ย

หากลำบาก ไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อน

เพียงเพื่อนๆ ล้วนธุลี

เพื่อนเป็นอย่างเพื่อนไม่ได้ไม่เป็นไร

ขอเพียงเข้าใจและต่อไปอย่าทำร้าย

คนจนคือคนจน

ไม่ใช่ตัวอะไรที่ไม่พัฒนา

คือเพื่อนที่ทุกคนต้องเป็นเพื่อน

เป็นเพื่อนที่เป็นคนเหมือนเพื่อนๆ

 

เห็นหัวและฟังเสียง สุมหัวร่วมร้องเพลง

ธุลีไม่ใช่คน คนจึงไม่ใช่ธุลี

แต่คนยังเป็นธุลี เป็นธุลีวันยังค่ำ

บาดแผลร้อยฝนจึงไม่มีวันแห้ง ไม่มีวันกลัดหนอง

ด้วยลิ้นเลียทุกเช้าค่ำ

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท