หมายเหตุ: นิทานจากผู้ต้องขังคดีมาตรา 112 ภรณ์ทิพย์ หรือ กอล์ฟ วัย 26 ปี เพื่อนๆ มักเรียก กอล์ฟ เด็กปีศาจ ปัจจุบันถูกคุมขังอยู่ที่ทัณฑสถานหญิงกลาง ที่ผ่านมาทนายความยื่นคำร้องคัดค้านการประกันตัวรวมแล้ว 4 ครั้ง ยื่นหลักทรัพย์ขอประกันตัว 3 ครั้งแต่ศาลมีคำสั่งไม่ให้ประกันเนื่องจากเป็นคดีร้ายแรง เกรงผู้ต้องหาจะหลบหนี

กอล์ฟถูกจับกุมจากข้อกล่าวหามีส่วนร่วมในละครเจ้าสาวหมาป่า จัดแสดงในงานรำลึก 14 ตุลาคมปีที่แล้ว และจะนัดสอบคำให้การในวันที่ 29 ธ.ค.นี้

เธอมีพื้นเพเป็นชาวพิษณุโลก ครอบครัวทำไร่มันสำปะหลัง จบการศึกษาจากคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ทำกิจกรรมเพื่อสังคม ทำค่ายอาสาต่างๆ มาตั้งแต่มัธยมศึกษาปีที่ 5 จนปัจจุบัน มีความสามารถในศิลปะหลายแขนงทั้งวาดภาพ เขียนนิทาน แต่เธอดูจะหลงรักศาสตร์การแสดงเป็นพิเศษ เคยก่อตั้งประกายไฟการละคร ก่อนจะปิดตัวไปในปี 2555

ครั้งหนึ่งเธอเคยให้สัมภาษณ์ถึงความใฝ่ฝันไว้ว่า “อยากไปเล่นละครในต่างจังหวัด อยากเล่นในที่ที่ต่างกัน และที่สำคัญอยากเล่นให้เด็กๆ ดู เราอยากจะเล่านิทานเรื่องใหม่ให้เด็กๆ ฟัง เป็นนิทานของคนธรรมดาที่เปลี่ยนโลกได้”

ระหว่างถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำ เธอเขียนนิทานส่งให้ผู้ใกล้ชิดเป็นตอนๆ บอกเล่าความฝันและส่งกำลังใจถึงผู้คนข้างนอกโดยเฉพาะเด็กๆ ที่เธอมักจะทำกิจกรรมด้วย ผู้ใกล้ชิดแจ้งด้วยว่า คำที่ขีดเส้นใต้คือคำที่เธอจำเป็นต้องใช้ภาษาสุภาพตามกฎระเบียบของเรือนจำทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่ใช้ถาษาสุภาพ

0000

ถึงพี่ xxxx ฝากให้เด็กๆ ด้วย

ทัณฑสถานหญิงกลาง

ลาดยาว จตุจักร กรุงเทพ 10900

วันที่ 17 ตุลาคม 2557

ตรงเส้นขอบฟ้าเริ่มมีสีส้ม แสด แดง ชมพู ก้อนเมฆสีขาวๆ เริ่มซ้อนเข้ามากับไอหมอก บ่งบอกถึงการมาของแสงตะวัน น้ำค้างแข็งๆ ค่อยๆ ละลายกลายเป็นหยดน้ำ เจ้าเท้าเล็กเงยหน้ามองฟ้า “ได้เวลาแล้วสิ ปวดอึ เอาไงดี” ทุกๆ เช้าเจ้าเท้าเล็กจะถ่ายเวลานี้เสมอ มันหันซ้ายหันขวาแล้วเดินไปที่พุ่มไม้ข้างทาง วางของ แล้วถอดกางเกงนั่งยองๆ ถ่ายทันที กองอึกองใหญ่ข้างทางสร้างความขบขันในใจให้เจ้าเท้าเล็ก มันคิดถึงภาพที่มีใครสักคนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาเหยียบเข้า เจ้าเท้าเล็กหักกิ่งไม้ข้างๆ เช็ดก้น ใส่กางเกง หยิบของแล้วเดินไปท่ามกลางอากาศเย็นจัดอีกครั้ง แม้อากาศเย็นจัดจะทำให้มันรู้สึกเย็นก้นอยู่ก็ตาม  แต่ความสนุกเมื่อคิดถึงกองอึก็ทำให้มันรีบวิ่งออกจากที่เกิดเหตุ ความจริงแล้วเจ้าเท้าเล็กอยากจะแอบดูว่าจะมีใครโชคร้ายมาเหยียบเข้าหรือไม่ แต่ในวันนี้มันได้ตั้งใจไว้แล้วว่าต้องเดินไปโดยไม่เถลไถลเด็ดขาด มันจึงได้แค่นึกขำอยู่ในใจ...เหงื่อของเจ้าเท้าเล็กคงอยากจะผุดออกจากใบหน้าและผิวหนังของมันแต่อากาศเย็นภายนอกนั่นไม่อยากให้มันผุดออกมา ไอร้อนจากการหายใจทางปากและจมูกจึงถูกพ่นออกมาแทน แสงตะวันค่อยๆ สาดส่องออกมากระทบกับผิวของเจ้าเท้าเล็กบ้างแล้ว สิ่งที่ออกมานอกจากลมหายใจยังมีน้ำมูกใสๆ ด้วย บางครั้งระหว่างเดินแสงตะวันก็หลบไปอยู่หลังหุบเขา บางครั้งก็โผล่ออกมาให้เห็นบ้าง เหมือนที่พวกเด็กเล่นซ่อนแอบกัน ทางเดินเริ่มกว้างชันกว่าเดิม แล้วบัดนี้ด้านหลังของเจ้าเท้าเล็กมีแต่ต้นไม้สูงและป่าเขากับทางเดินที่ผ่านมาเท่านั้น มองไม่เห็นหมู่บ้านอีกแล้ว การเดินมาตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้นจนตอนนี้ทำให้ท้องของเจ้าเท้าเล็กร้องโกรกๆ มันหยุมองรอบๆ แล้วเดินมุ่งหน้าต่อไปอีกนิดจนถึงต้นไม้ใหญ่ข้างทาง นั่งลง แกะห่อข้าวกินอย่างหิวโหย กลิ่นใบตองตึงยังติดข้าวก่อนจะเข้าปาก ปลาทูเค็มถูกกินไปเพียงครึ่งตัว เพราะมันเค็มเหลือเกิน แต่พอกินไปพร้อมกับข้าวเมล็ดหนักที่ปลูกบนที่สูง รสชาติจึงพอดีกัน .....มันจุก!! ลุกไม่ขึ้น เจ้าเท้าเล็กนั่งพักหลังกระดกน้ำอักๆ ลงคอ

ปล. โปรดใช้ถ้อยคำสุภาพและถูกหลักภาษาไทย

ขญ.พรทิพย์ มั่นคง