ทหารเชียงใหม่บุกโรงพยาบาลเชิญตัวนายนิติพงศ์ สำราญคง บรรณาธิการสนพ.บุราคุมิน ไปค่ายกาวิละ หลังวานนี้นัดชูสามนิ้วที่ประตูท่าแพ ให้เซ็นเอกสารหยุดเคลื่อนไหวก่อนปล่อยตัว ขณะยังตามตัวคนชูสามนิ้วที่เหลือ

21 พ.ย.57 จังหวัดเชียงใหม่ เจ้าหน้าที่ทหารมณฑลทหารบกที่ 33 หรือค่ายกาวิละ บุกเชิญตัวนายนิติพงศ์ สำราญคง นักเขียนและบรรณาธิการสำนักพิมพ์บุราคุมิน ถึงโรงพยาบาลที่ทำงาน หลังเมื่อวานนี้นายนิติพงศ์และเพื่อน ทำกิจกรรมชูสามนิ้วที่ประตูท่าแพ แล้วถ่ายภาพโพสต์ลงเฟซบุ๊ค ก่อนให้เซ็นเอกสารข้อตกลงหยุดเคลื่อนไหว พร้อมปล่อยตัว ขณะยังติดตามคนชูสามนิ้วอีกสองคน

นิติพงศ์ สำราญคง นักเขียนและบรรณาธิการสำนักพิมพ์บุราคุมิน เล่าว่าหลังจากในช่วงหัวค่ำวานนี้ เขาและเพื่อนอีกสองคน ได้ไปทำกิจกรรมเชิงสัญลักษณ์ ชูสามนิ้วที่ประตูท่าแพ และได้โพสต์ภาพถ่ายลงในเฟซบุ๊ค โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงนั้น จนกระทั่งวันนี้เวลาราวบ่ายโมงครึ่ง เจ้าหน้าที่ทหารในเครื่องแบบสองนายได้ไปหาเขาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่เขาทำงานอยู่ พร้อมเอารูปภาพที่เขากับเพื่อนอีกสองคนไปชูสามนิ้วที่ประตูท่าแพเมื่อวานนี้ให้ดู จากนั้นเจ้าหน้าที่ได้เชิญตัวเขาขึ้นรถไปพูดคุยที่ค่ายกาวิละ

ภายในค่าย เขาถูกสอบถามโดยเจ้าหน้าที่ถึงสาเหตุการไปทำกิจกรรมดังกล่าว ถามถึงความเกี่ยวพันกับคนที่เหลือในรูป สอบถามประวัติส่วนตัวและประวัติการเคลื่อนไหว ซึ่งเขายืนยันไม่ได้ร่วมกับกลุ่มการเมืองไหนมาก่อน เป็นแต่เพียงคนที่ติดตามข่าวสารทางการเมืองและติดตามอ่านหนังสือต่างๆ ส่วนสาเหตุที่เขากับเพื่อนๆ ไปชูสามนิ้วที่ประตูท่าแพเมื่อวานนี้ เหตุเพราะได้รับแรงบันดาลใจจากนักศึกษากลุ่มดาวดิน ที่ไปชูสามนิ้วต่อหน้าพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา แต่กลับถูกควบคุมตัว ทำให้รู้สึกเจ็บปวดแทนน้องๆ

จากนั้น ทหารได้นำตัวเขาขึ้นรถตู้ไปกับเจ้าหน้าที่อีก 4-5 นาย ไปยังบ้านของเพื่อนคนหนึ่งที่ร่วมชูสามนิ้วด้วยกัน แต่ไม่เจอตัว เจอเพียงญาติของเพื่อนคนนั้น ทหารจึงพาตัวเขากลับมาพูดคุยต่อที่ค่ายกาวิละ ก่อนถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองเชียงใหม่ เพื่อให้เซ็นประวัติส่วนตัว และเซ็นเอกสารข้อตกลงในเรื่องการห้ามเคลื่อนไหวทางการเมือง แล้วทหารจึงได้นำตัวเข้ากลับมาส่งยังโรงพยาบาลในเวลาราวหนึ่งทุ่มเศษ

นิติพงศ์กล่าวว่า เจ้าหน้าที่ทหารพูดคุยกับเขาด้วยดีโดยตลอด แต่ได้ย้ำว่าถ้าหากเขายังเคลื่อนไหวทางการเมืองอยู่อีก จะต้องถูกดำเนินคดีขึ้นศาลทหาร โดยตลอดการถูกควบคุมตัว เขารู้สึกกลัว เพราะไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรบ้าง และยังไม่ทราบจนบัดนี้ว่าเจ้าหน้าที่ทราบถึงสถานที่ทำงานของเขาได้อย่างไร