ให้รำพันแต่ดอกไม้   ว่างดงามอย่างไรบ้าง
สีสันสวยด้วยน้ำค้าง   อาบพร่างพรมละอองเช้า
ให้รำพันมวลหมู่แมลง   บินหยอกแกล้งน้ำตาเศร้า
จับเกสรอ่อนเบาๆ   เข้าสู่การผสมพันธุ์
ให้รำพันสายลมอ่อน   แต่ก่อนเก่าเราเคยฝัน
โชยระรื่นใต้แสงจันทร์   ของคืนวันอันนานโพ้น
ให้รำพันถึงชนบท   งามหมดจดจิตอ่อนโยน
กระท่อมน้อยใต้โคนกระโดน  มีเห็ดโคนขึ้นไม่ไกล
ให้รำพันถึงแม่น้ำ   ระยิบงามยามเอื่อยไหล
ชวนกระโจนแหวกว่ายไป  ช่ำชื่นใจวัยออนซอน
ให้รำพันถึงก้อนเมฆ   เสกสรรค์สร้าง ปฏิมากร
รูปทรงองค์เอวอรชร   แขนเรียวอ่อนจิตนาการ

ให้รำพันได้ทุกสิ่ง   หากแท้จริง เป็นเพียงด้าน-
หนึ่งของงาม มาประสาน  หนึ่งริ้วรอย ตำหนิมี
จึงรำพันถึงความจริง   ประจักษ์สิ่ง มีชั่ว-ดี
ทุกๆอย่างไม่หลีกหนี   สัจจะของ ปัจจุบัน
มีดีงาม มีผิดชั่ว    มีความมั่ว เป็นนิรันดร์
ผสานกลืนนรก-สวรรค์   ในมนุษย์ ปุถุชน

ดีงามมาก จึงพร่ำเพ้อ  เผลอไผลหลง ทะนงตน
คิดว่าอยู่เหนือชน  หลุดพ้นเป็น ศาสดา
รำพันมาก จึงพร่ำเพ้อ  มโน ละเมอ จนคลั่งบ้า
กุมดี-งาม พิพากษา  ด้วยศาสตรา มหากวี