กวีประชาไท: ชิ้นส่วนของความไร้เดียงสา

 

ฉันไม่เข้าใจว่า
พระเจ้าของคุณจะต้องการแยกชิ้นส่วนเด็กๆไปทำไม
ถ้าพระองค์ไม่ปรารถนาจะสร้างเด็กๆขึ้นมาแต่แรก

นี่น่าจะเป็นขาของเด็กชายสักคน
ที่กำลังวิ่งไล่เตะลูกฟุตบอลอยู่บนชายหาด

นี่คงเป็นมือของเด็กชายที่เล่นเป็นผู้รักษาประตู
ที่กำลังพยายามชูออกไปคว้าลูกฟุตบอลลูกเดียวกัน

นี่น่าจะป็นดวงตาของเด็กหญิง
ที่กำลังมองพี่ชายเธอเล่นฟุตบอลด้วยความร่าเริง

นี่คงจะเป็นใบหูเพื่อนเธออีกคน
ที่อาจเพิ่งจะหยิบดอกไม้มาทัดด้วยความรักสวยรักงามตามประสา

นี่อาจจะเป็นหัวใจของน้องชายเด็กหญิงที่มีดอกไม้ทัดหู
มันยังเต้นตุบๆ แม้ไม่มีร่างให้อาศัย
เหมือนว่ายังตื่นเต้นจากการวิ่งเล่นอยู่รอบๆแปลงดอกไม้

ถ้าพระองค์จะส่งลูกระเบิดมาเพื่อแยกความไร้เดียงสาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
พระองค์จะสร้างความร่าเริงไร้เดียงสามาทำไมแต่แรก

ดวงตาเบิกโพลง
ใบหูโชกเลือด
แขนขาแหว่งวิ่นรุ่งริ่ง
และหัวใจที่ยังสูบฉีดที่กระเด็นกระดอนออกมานอกร่าง

พระองค์มีความรีบร้อนประการใด
ที่จะเรียกชิ้นส่วนต่างๆเหล่านี้กลับคืน
ฉันขอถามพระเจ้าของคุณแทนเด็กๆที่ไม่มีแม้แต่เวลาจะสงสัย
เพราะพวกเขาถูกแยกเป็นชิ้นๆไปแล้วโดยไม่ทันรู้ตัว

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท