คุณฉลาด วรฉัตร คงเป็นคนๆหนึ่งที่ใครติดตาม ชื่นชอบประวัติศาสตร์การเมืองไทยร่วมสมัยต้องรู้จัก  และมีชื่อคุ้นหูคนไทยมานานแสนนาน เพราะคุณฉลาดร่วมการอดอาหารเพื่อเรียกร้องทางการเมือง มากกว่า 7 ครั้ง รวมทั้งสิ้น 227 วัน (ณ เวลาที่เขียน ตามป้ายข้อมูลการอดอาหารของคุณฉลาด ที่รัฐสภา) สามครั้งเพื่อคัดค้านการรัฐประหาร อีกหนึ่งครั้งทำเพื่อคัดค้านพลเอกเปรม แก้ไขกฎหมายเพื่อให้ข้าราชการประจำเป็นนายกรัฐมนตรีได้ (ขณะนั้นพลเอกเปรมเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดอยู่) โดยรวมๆแล้ว แกเป็นคนที่มีแนวทางชัดเจนในการใช้การอดอาหารเป็นอาวุธทางการเมืองมาก และเป็นสิ่งที่สมควรยกย่อง ไม่ว่าจะมีข้อติติงแกในหลายๆเรื่องก็ตาม

ในขณะที่หลายคนกำลังหมดหวังกับสถานการณ์คัดค้านรัฐประหาร คุณฉลาดเป็นคนนึงที่ยังคงทำการต่อต้านต่อไป วันที่ผมนึกได้อีกทีคือวันที่ข่าวลงว่าแกอดอาหารไปแล้ว 18 วัน ผมจึงตัดสินใจไปเยี่ยมในวันที่ 23 ของการอดอาหารของแก โดยในทีแรกที่ผมเห็นคุณฉลาดที่รัฐสภาในคราวที่สามที่แกอดอาหารเพื่อต่อต้านรัฐประหารครั้งนี้ รู้สึกได้ทันทีว่าแกมีความเอาจริงอยู่ แกนั่งอยู่คนเดียวโดยมีคนดูแลอยู่หยิบมือ ร่างกายแก ซูบผอม  คำพูดของแกที่ช้า และขาดช่วงเป็นระยะแสดงถึงความอ่อนล้าตามระยะเวลา 23 วันที่แกอดอาหารประท้วงมา

แต่ระยะเวลา 1 ชั่วโมงที่ผมกับคนอื่นๆนั่งอยู่กับแก กลับเป็นแกที่พูดจ้อๆเองเสียด้วยมาก ทั้งคำแนะนำการเคลื่อนไหว ข้อคิดเห็นทางการเมือง ทางอุดมการณ์ของแก แสดงให้เห็นถึงกำลังใจที่ยังมีอยู่เปี่ยมล้น แกบอกกับพวกเราว่า แกจะเลิกอดอาหารเมื่อแกยกร่างรัฐธรรมนูญฉบับของแกเสร็จ หากทำไม่สำเร็จแกคงเสียชีวิตก่อน และแกประกาศว่าจะอดอาหารในคุกจนตายหากแกถูกจับกุม หรือยัดข้อหาจากคณะรัฐประหาร นั้นเป็นจุดประสงค์ที่ชัดเจนของแกในการอดอาหารครั้งนี้

ขณะนั่งพูดคุยกับแก ผมรู้สึกสังเวชใจตัวเอง และแทนคนอื่นๆ ที่ประชาธิปไตยไทยไม่อาจหยั่งรากลงในสังคมอย่างมั่นคงได้ซักที กลับทำให้ชายชราคนหนึ่ง และนักเคลื่อนไหวเพียงหยิบมือ ต้องมานั่งต่อสู้ เสี่ยงภัยเสี่ยงชีวิตจากการจับกุม คุมขัง และยัดข้อหาอันไม่เป็นธรรมให้ ราวกับว่าประชาธิปไตยเป็นรากฐานแห่งความเป็นตัวตนของเขา สิทธิเสรีภาพ ความเสมอภาค เป็นคุณค่าที่เทียบเท่ากับชีวิตทั้งชีวิตของพวกเขา ที่น่าสังเวชกว่า คือคนจำนวนมากไม่เคยเรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์ พร่ำบอกว่า รัฐประหารครั้งนี้แตกต่างกับครั้งก่อน จึงพร้อมสนับสนุน  แต่กับคุณฉลาด แกยังคงยืนยันเหมือนเดิม ด้วยความเด็ดเดี่ยวของแกในการประท้วงว่า รัฐประหารยังไงก็เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

ก่อนจะกลับ ผมกับครอบครัวให้เงินสนับสนุนการเคลื่อนไหวแก แกปฏิเสธในทีแรก ผมเข้าใจว่าแกคิดว่าแกกำลังเสียสละตนเองโดยไม่หวังสิ้นตอบแทนอยู่ แต่ท้ายที่สุดผมก็ให้แกรับเงินไว้ได้ เพราะหากแกไม่รับ ผมคงละอายใจมาก เพราะผมคิดว่า เราทุกคนเป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตย มีสิทธิเสรีภาพ และความเสมอภาคบริบูรณ์ แต่กลับเมื่อถูกพรากเอาไป กลับมีคนเพียงหยิบมือหนึ่งที่ลุกขึ้นมาต่อสู้ เพราะฉะนั้น ในขณะที่พวกเขาเสียสละตน พวกเขาก็ได้ต่อสู้แทนพวกเราไปด้วย คุณฉลาดจึงปกป้องสิทธิอันพึงมีพึงได้ของผม นอกจากแกเสียสละตนเองแล้ว แกยังต่อสู้แทนพวกเราทุกคนอีกด้วย