กวีประชาไท: ก่อนลั่นดาล

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

 

ประตูทุกบานปิดตาย
แล้วจะร้องหาความหมายจากใคร
หนึ่งลมหายใจ บนแผ่นดินที่กว้าง–เกินไป
จำเป็นหรอกหรือต้องมีความเข้าใจ
จากอีกลมหายใจ ที่อาจเดียวดายพอกัน

นับวันเวลาของมนุษยภาพ
นานเท่าไหร่ก็เท่านั้น
นานเท่าที่เคยมีใครอยากฟังเสียงของกันและกัน
วันนี้ฉันไม่ได้ยินกระทั่งเสียงตัวเอง

ยอมเจียม ยอมเงียบ ยอมหยุด
จมจนจ่อม จมจนทรุด จนที่สุดของการข่มเหง
เป็นจำเลยไม่จำนรรจ์ลั่นบรรเลง
โจทก์มันสูง โจทก์มันเก่ง โจทก์มันเทวดา

เป็นคนข้างหลัง แล้วยังถูกกดเป็นคนข้างล่าง
เกยคางดูมหรสพของผู้อยู่แถวหน้า
ปัญญาชนปากถือศีลฝ่ายซ้าย
ปริญญาชนมือกุมสากฝ่ายขวา
เจ๊กเจิมเจ้า ธุลีเถ้า – เทียมดารา
ซ้ายสันดานขวา ก้าวหน้าอย่างล้าหลัง

แล้วจะให้พูดอะไร
ต่างกันไหมระหว่างความเงียบกับความคลุ้มคลั่ง
(ไม่)มีคนพูดก็ไม่(มี)คนฟัง
เอวัง วจนวาจา

(และไม่ต้องถามเลยว่า)แล้วจะเขียนอะไร
ถ้อยคำอีกเท่าไหร่ก็ไร้ค่า
ร้องไห้ ? ไม่แล้วไม่ มันไม่เคยมีราคา
น้ำตาคนใต้ตีนก็น้ำล้างตีน

ให้ทั้งหลั่งทั้งเร้นจนเหือดแล้ว
ยังไม่พอล้างบาทแก้วผู้ทรงศีล/สิน
ยังกระหายใช้เลือดล้างแผ่นดิน
ระวังเถิด สว่างสิ้น อย่างล้างตา

แหละประตูทุกบานจักปิดตาย
ไม่อีกแล้ว ไม่อีกต่อไป ไม่ใช่ขี้ข้า
ไม่เข้าใจ ก็(ไม่)ต้องเข้าใจ เมื่อถึงเวลา
คำขาดสุดท้ายจากราษฎรละลังละล้า ก่อนลั่น-ดาล
คำขาดสุดท้ายจากหญิงบ้า ก่อนลั่น-ดาล

 

 

เผยแพร่ครั้งแรกใน: วารสาร"อ่าน" ปีที่ 5 ฉบับที่ 1 กรกฎาคม – ธันวาคม 2556

ที่มา: http://readjournal.org

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท