ฉันฝันเห็นเผด็จการ... เธอจะเชื่อฉันไหม...
ฉันฝันเห็นรัฐประหาร... เธอจะเชื่อฉันไหม...
ฉันฝันเห็นสงคราม... เธอจะเชื่อฉันไหม...
.......................................................
เชื่อไหม... ฉันฝันเห็นผืนแผ่นดินร้องไห้
เชื่อไหม... ผู้คนล้วนเป็นไปในฝันฉัน
เชื่อไหม... ฉันฝันเห็น ‘มัน’ กราดยิงคนชาติเดียวกัน
เชื่อไหม... ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! มันสะใจ
ลูกเด็กเล็กแดงโดนลูกหลงชุลมุน
โอ้ฝันสลาย มีแต่ ‘มัน’ ชักสีหน้าเสร็จความใคร่
กระหยิ่มยิ้มย่องกวนส้นตีนเชื่อฉันไหม
ศีลธรรมยกเว้นได้? ในฝันฉัน
ในฝันบอกที่ผู้คนเคยสนับสนุน
หากสาปแช่งโคตรตระกูล ‘มัน’ วุ่นแหกปากลั่น
เชื่อฉันไหมคนตายลงทุกวี่วัน
แม้ในฝันสุดสะท้านร้าวรานใจ
เผด็จการสักกี่ชาติจึงจะจบ
ศีลธรรมศีลสมทบพูดอยู่ได้
ไม่มีใครโง่แล้วมึงเชื่อฉันไหม
แต่ฝันไปเถิดมึงเพราะสายไปแล้ว
สัจธรรมสัจกาลเวลาล่วง
ดอกไม้ร่วงโปรยปรายคลุ้งไร้ทิวแถว
เชื่อฉันไหมผู้คนหายไปหมดแล้ว
ตามซอกหลืบกาลเวลาในความฝัน (และความเจ็บปวด)