นี่คือสงครามใช่ใหม
ใครจะตอบคำถาม
เงียบงันโหดร้ายในโมงยาม
ตายตกตามกันไป

นี่คือชีวิตใช่ใหม
เราจะไปศพเก็บไว้ไหน
น้ำตาหลั่งรินดินซับไว้
ท่วมทับในโลกา

นี่คือประชาธิปไตยใช่ใหม
ที่ต้องวุ่นวายไปทั่วหน้า
ให้ประชาธิปไตยพัฒนา
ฆ่ากี่ครั้งจึงจักพอ

นี่คือความดีใช่ใหม
ไฉนซ่อนร้ายสืบต่อ
ซากชีวิตสินะที่เฝ้ารอ
ไว้ต่อรองร้องขอสินทรัพย์

นี่คือโลกมนุษย์ใช่ใหม
ทำใจเกิดแล้วย่อมมีดับ
ที่ตายตกไปเกิดจะนับ
สูญเปล่าย่อยยับอนิจจา

จะเรียกร้องอะไรกับใครเล่า
เห็นเธอเขานั่งร้องน้ำตานองหน้า
สันติภาพ เสรีภาพ กราบอำลา
สงคราม เซ่นบูชา ท่านซาตาน!

หอมเอยหอมดอกลั่นทม
เคยชมบนหลุมศพที่พบผ่าน
ร่างวีรชนล้นสุสาน
จึงมานอนที่ลานถนน

หอมเอยหอมดอกเลนเต
เสียงเห่แม่หาลูกมาปล้น
เขาเรียก "เจ้าขุนทอง" ของมวลชน
เป็นขุนทองแต่ละคนล้วนต้องตาย

หอมเอยหอมดอกจันท์
นี่มิใช่วันล้อมปราบอย่างที่หมาย
ใช่มวลชนชนกับรัฐเมื่อปีกลาย
แต่เป็นชนสองฝ่ายที่ชนกัน

หอมเอยหอมดอกบุหงา
นี่ไม่ใช่พฤษภา ตุลา ที่ฝัน
จะนำสู่สงครามการฆ่าฟัน
อันจะต้องมาล้มตาย

จะเรียกร้องอะไรกับใครเล่า
เขาต่างมาหาความหมาย
เขามาตามฝันอันพร่างพราย
ที่ผู้นำได้มอบไว้ หลอกลวง

ศ. 27 ธันวาคม พ.ศ. 2556