เก้าอี้ตัวนี้ กูเคยนั่ง
กูคล้อยหลัง มึงก็มา นั่งหน้าสวย
กู-ประชาเฉดหัว บอก ‘ตัวซวย’
เขาแจกกล้วย แจกขี้ อัปรีย์กู

ถ้ามึงโง่นะอีปู.. กูก็เหี้ย!
เกิดมาเสียชื่อชาย อายหมาหมู
กูถ่อยได้ทุกอย่าง ถ่อยข้างคู
เอาข้างถูทุกประเด็น เห็นไหมมึง

ถ้ามึงโง่นะอีปู ..กูก็งั่ง
ครองบัลลังก์มนตรี กลิ่นขี้หึ่ง
หลังอำนาจพลัดมือ เกินยื้อดึง
วันนี้จึง เสียหมา ออกอาการ

ถ้ามึงโง่นะอีปู ..กูก็บ้า
สู้เรียนจบนอกมา แม่งหน้าด้าน
‘ประเทศนี้มีโชค- แต่โลกประจาน’
ยิ่งนาน ดูเหมือนยิ่ง โลกชิงชัง

แม่กู คงจะแดกกล้วยมากไป
จึงตกลูกจัญไร เป็นไอ้งั่ง
เป็นผู้ดีเสียจริต เกินปิดบัง
ที่เบื้องหลัง อัปยศ หมดราคา

เหลือแต่ปากแหละกู อีปูเอ๋ย
พล่อยจนเคย เป็นสันดาน นานจนบ้า
ทิ้งเกียรติยศ ลดระดับ อับปัญญา
จึงเสียมวย เสียหมา..เสียหน้าตระกูล ฯ