เพียงคำ ประดับความ: 'นักโทษหญิงแดง'

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

'นักโทษหญิงแดง'

รถไฟสายกาลเวลา
ผ่านทางช้างเผือกมายาวไกล 
เธอยังคงเป็นดอกไม้
กลีบบางอ่อนไหวในเงาแสง
หรือเป็นเพียงนางก้นครัว
ก้มหัวยอมตัวอุทิศแรง 
นวลหน้าฉาบไว้ด้วยเนียนแป้ง
แต้มแต่งโลกไว้ในมือชาย 

นานแล้วเธอตั้งคำถาม
ใดคือนิยามความเทียมเท่า 
โลกนี้แบกไว้ด้วยสองเรา
หญิงชายเทียมเท่ากันแค่ไหน
หรือหมดยุคจะนิยาม
ไต่ถามถึงความหมายใด 
เมื่อเราเป็นคนหรือไม่
เป็นทาสเป็นไพร่ยังไม่รู้

รถไฟสายพระจันทร์เสี้ยว
วนเลี้ยวกลับมาเป็นวงกลม 
อนุสาวรีย์ลอยลม
ยินเสียงปร่าขมของนักสู้
เส้นเอ็นอันปูดโปน
มิอาจอ่อนโยนต่อศัตรู 
เมื่อหัวใจเธอหมายรู้
ดำรงคงอยู่เพื่อสิ่งใด

จะเป็นนางก้นครัว
หรือหญิงคนชั่วได้ทั้งนั้น 
หากแต่ไม่มีวัน
ถอดวางความฝันให้ใครได้
กำหนดชะตาตน
กำหมัดเข้าชนเคียงบ่าชาย 
โซ่ตรวนไม่วางใจ
ล่ามตรึงเธอไว้...หนักและนาน

เกินกว่าจะเป็นดอกไม้ 
กลีบบางอ่อนไหวใดใดแล้ว 
เกินกว่าจะเป็นนางแก้ว
ดวงตาวามแววทอแสงอ่อนหวาน
บาดแผลในหัวใจ
ร้าวรวดปวดในลึกทรมาน 
ดวงตาโศกเศร้าคู่นั้น 
แหลกลาญเกินกว่าจะอธิบาย

ฝ่ามือของเธอคู่นั้น 
แข็งกร้านเกินกว่าจะปลุกปลอบ 
คำถามใดไร้คำตอบ
ยากเกินจะมอบความรักให้
สองตีนอันหยาบหนา
ทายท้าเกินกว่าความเป็นตาย 
ตรวนเหล็กร้อยกี่เส้นสาย
จักพังทลายย่อยยับลง

นักโทษหญิงแดง
นักสู้แห่งสงครามชนชั้น 
หัวใจมีบ้างไหวหวั่น
หลับตาฝันถึงลานทุ่งโล่ง
หลังความแพ้พ่าย
ถูกตีตรวนล่ามโซ่ขังกรง 
รอยยิ้มนั้นยังทระนง
แม้มืดค่ำลงน้ำตาตกใน

.....

เพียงคำ ประดับความ

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท