ขอยกสองมือสนับสนุนเครือข่ายนักกฎหมายที่ออกจดหมายเปิดผนึกถึงนายกรัฐมนตรี เสนอยกเลิกคำสั่งที่ 141/2553 ของ ศอฉ.ที่ให้เจ้าหน้าที่สามารถยึดหรืออายัดสินค้าหรือวัตถุอื่นใด ที่ก่อให้เกิดความแตกแยก และยกเลิกประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน (ดูมติชนออนไลน์, วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ.2553)

 

เพราะในทางนิตินัยผมถือว่าประเทศไทยปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยมาตั้งแต่วันที่ 24 มิถุนายน 2475 แล้ว ส่วนพฤตินัยอะไรก็ตามที่ขัดแย้งกับหลักการพื้นฐานของประชาธิปไตย คือ หลักเสรีภาพ ความเสมอภาค หลักนิติรัฐ หลักการมีส่วนร่วมในการปกครองหรือในวิถีชีวิตทางการเมืองของประชาชนอย่างเท่าเทียม เป็นต้น ผมย่อมมีสิทธิโดยชอบที่จะปฏิเสธพฤตินัยนั้นๆ เช่น

 

ปฏิเสธว่า พฤตินัยนั้นๆ ขัดหลักการประชาธิปไตย ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ไม่ต้องเชื่อฟัง ไม่ต้องปฏิบัติตาม ฯลฯ 

 

เป็นความจริงว่า พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เป็นการใช้กฎหมายลูกเหนือรัฐธรรมนูญที่รับรองการใช้เสรีภาพทางการเมืองของประชาชน และคำสั่ง ศอฉ.ที่ระบุว่า

 

 

ยิ่งเป็นคำสั่งครอบจักรวาล ให้อำนาจแก่เจ้าหน้าที่ระดับสัญญาบัตรใช้ดุลพินิจได้เต็มที่ แถมกำหนดโทษไว้หนักมาก คือปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท หรือจำคุกไม่เกินสองปี

 

ผมสนใจคำว่า “...ก่อให้เกิดความแตกแยกในหมู่ประชาชนโดยทั่วไป” สินค้าหรือวัตถุอะไรครับที่ก่อให้เกิดความแตกแยกในหมู่ประชาชนทั่วไปได้! 

 

อย่างป้าย “ผมเห็นคนตายที่ราชประสงค์” ที่ถูกตำรวจยึดใช่วัตถุที่ก่อให้เกิดความแตกแยกไหม เสื้อยืด “วอน นอน คุก” ของ บก.ลายจุด เข้าข่ายไหม เสื้อ “เราจะสู้เพื่อในหลวง” สร้างความแตกแยกไหม

 

หรือ ผ้าพันคอสีฟ้า ริบบิ้นสีเหลืองที่ใช้ผูกปืนเอ็ม 16 ผูกรถถัง ฯลฯ ใช่วัตถุที่ก่อให้เกิดความแตกแยกไหม ภาพสกรีนหน้าเหลี่ยมของทักษิณที่เอามาให้คนเหยียบในที่ชุมนุมของเสื้อเหลือง ภาพสกรีนหน้าอภิสิทธิ์บนรองเท้าแตะเข้าข่ายเป็นวัตถุแห่งความแตกแยกหรือไม่ ซีดีภาพเสื้อแดงถูกฆ่าผมมีไว้ได้หรือไม่ ฯลฯ

 

 

ประชาชนเจ้าของประเทศ (ที่จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้นักเรียนนายร้อย จ่ายเงินเดือน เงินค่าสวัสดิการให้นายทหารที่จบจากโรงเรียนนายร้อยได้มีเงินเลี้ยงชีพและครอบครัว ได้อยู่บ้านพักฟรี ใช้รถฟรี น้ำมันฟรี ค่าน้ำ ค่าไฟฟรี รักษาพยาบาลฟรี จนกระทั่งนักเรียนนายร้อยเหล่านั้นเติบโตมาเป็นนายพล มีโอกาสไปเป็นบอร์ดในรัฐวิสาหกิจ เป็นนายกสภามหาวิทยาลัย รวมทั้งมีอภิสิทธิ์อื่นๆ) มีสิทธิ์เรียกร้อง/ออกคำสั่ง/ออกประกาศห้ามทหารไม่ทำรัฐประหารอันเป็นเหตุสร้างความแตกแยกในหมู่ประชาชนไหม?

 

ถ้าประชาชนไม่มีสิทธิ์ดังกล่าว ก็เป็นเรื่องประหลาดมากนะครับ เพราะระบอบประชาธิปไตย ประเทศคือบริษัทจำกัด ประชาชนทุกคนคือผู้ถือหุ้นที่เป็นเจ้าของบริษัทเท่ากัน รัฐบาลและข้าราชการคือลูกจ้างของบริษัท ประชาชนคือนายจ้าง แล้วลูกจ้างมาสั่งนายจ้าง (โดยเฉพาะคำสั่งนั้นเป็นการใช้อำนาจเหนือรัฐธรรมนูญ) ได้อย่างไรครับ?

 

คือประชาธิปไตยที่หมายถึง “การปกครองของประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชน” การมีส่วนร่วมทางการเมืองอย่างกระตือรือร้นของพลเมืองถือเป็นหัวใจสำคัญอย่างหนึ่ง และรากฐานของการมีส่วนร่วมก็คือ “เสรีภาพทางการเมือง” การลดทอนเสรีภาพทางการเมืองก็คือการลดทอนการมีส่วนร่วมของประชาชน ซึ่งเท่ากับลดทอนอำนาจของประชาชน หรือลดทอนความเป็นประชาธิปไตยนั่นเอง

 

การออกคำสั่งหรือการใช้อำนาจใดของ “ลูกจ้าง” ประชาชนที่เป็นการลดทอนอำนาจประชาชนหรือลดทอนความเป็นประชาธิปไตย หากไม่ละอายใจตัวเองก็ควรเกรงใจ ประชาชนที่เป็น “นายจ้าง” ว่าเขาจะอับอายขายขี้หน้านานาชาติบ้าง!

 

เพราะประชาชนที่เป็นนายจ้างเขาคือ “มนุษย์” ซึ่งแปลว่า “สัตว์ผู้มีเหตุผล” สัตว์ผู้มีเหตุผลย่อมรักและหวงแหนเสรีภาพ เพราะเมื่อมีเสรีภาพเท่านั้นการใช้เหตุผลจึงเป็นไปได้ และเมื่อใช้เหตุผลไม่ว่าในแง่มุมใดๆ มันก็สรุปเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากสรุปว่า 

 

 

ถ้าความแตกแยกหมายถึง การที่ประชาชนคิดไม่เหมือนหรือไม่เป็นไปตามความต้องการของทหาร ของรัฐบาล มันแก้ได้ง่ายนิดเดียวครับ คือทหาร และรัฐบาลต้องพยายามคิดให้เหมือนประชาชน เคารพเจ้านายผู้จ่ายเงินเดือนแก่ตัวเองให้มากขึ้น ปกป้องเสรีภาพทางการเมืองตามรัฐธรรมนูญของประชาชนอย่างถึงที่สุด แล้วความแตกแยกจะไม่เกิด

 

แต่ถ้าเป็นความแตกแยกในหมู่ประชาชน มันคืออะไรกันครับ? ความแตกต่างทางความคิดระหว่างเสื้อเหลือง-เสื้อแดง มันไม่ใช่ความแตกแยกที่ทำให้มีคนตายถึง 91 ศพ หรอกครับ ถ้าปล่อยให้ทุกสีใช้เสรีภาพทางการเมืองภายใต้กฎหมายรัฐธรรมนูญอย่างเต็มที่ ไม่มีทางหรอกครับที่ความแตกต่างทางความคิดจะกลายเป็นความแตกแยกและความรุนแรงได้