ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ
ห่าฝน... พฤศจิกา
พฤศจิกาห่าถล่ม
เมืองก็จมใต้บาดาล
หรือคนมันสามานย์
ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง
สายฝนเป็นสายเลือด
พายุเดือดอันครืนคราม
โลกดับชั่วโมงยาม
จึงเห็นแต่ความเป็นจริง
สายเลือดที่ไหลหลั่ง
ทลายทั้งเขื่อนกั้นขาม
เจิ่งนองไปทุกทาง
ที่เห็นอยู่แต่ความตาย
กี่ทุกข์กี่บรรเทา
ถึงความเศร้าจะเจือจาง
ธรรมชาติเคยถากทาง
นั่นคือทางอันล่มจม
กี่คนที่ลอยคอ
กี่คนรอความหวังช่วย
กี่ชีพที่มอดม้วย
กี่ระทวยทุกข์ระทม
กี่นาป่าสวนไร่
อุทกภัยถึงจะพอ
น้ำตาก็คลอๆ
จึงเห็นแต่คนยากจน
กี่โลภละโมบมาก
กี่ความอยากถึงจะพอ
หายนะที่เฝ้ารอ
จึงตอบโต้การลงทัณฑ์
กี่พายุดินถล่ม
เมืองยังจมในฝันร้าย
กี่คลื่นวาตภัย
จึงเห็นแต่ศพเรียงราย
กี่ซากปรักหักพัง
กี่ความหลังต้องจดจำ
ซากศพอุตสาหกรรม
นั่นคือซากประจานเมือง
ห่าฝนเดือนพฤศจิกา
เหมือนคุณค่าให้จดจำ
ร่องรอยความบอบช้ำ
ใช่หรือไม่…น้ำมือคน!
เที่ยงคืน ริมคลองอู่ตะเภา หาดใหญ่ ในคืนที่เมืองยังร้าง
๔-๑๑-๕๓
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)