บทกวีจาก 'เพียงคำ ประดับความ' ถึง 'บก.ลายจุด' หรือ สมบัติ บุญงามอนงค์  ผู้ถูกบังคับให้ไปใช้ชีวิตในค่ายตำรวจตระเวนชายแดนหลายวันแล้ว ด้วยความผิดฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉิน ชุมนุมสุมความคิดเกิน 5 คน

                        ถ้าพี่ถูกจับ...ใส่เสื้อแดงไปเยี่ยมด้วยนะ                      แล้ววาระ...นี้ก็เดินทางมาถึง

                  ท่ามกลางกระแสลมอึงคะนึง                                    เสรีภาพพี่ถูกขึงตรึงโซ่ตรวน

                   แม้รู้ว่าจะปวดเจ็บและเหน็บหนาว                             กัดกลืนก้อนขื่นคาวร้าวลมหวน

                   อุดมการณ์พี่มั่นคงไม่เรรวน                                    ดาวแสงนวลไม่ได้เห็นไม่เป็นไร

                   ขอหยัดยืนขึ้นท้าท้องฟ้ามืด                                   จันทร์แสงจืดชืดชาลาลับหาย

                   อยู่ที่นั่นนอนหลับบ้าง...นะพี่ชาย                             ฟูกแข็งไหมไหนผ้าห่มกันลมแรง

                   บนดินแดนที่แร้นแค้นเสรีภาพ                                 คนเปื้อนบาปซ่อนกายในคราบแฝง

                   คุกคือที่ขังคนกล้ามิเปลี่ยนแปลง                             รู้ว่าพี่เข้มแข็งแกร่งเพียงพอ

                   แล้วจะใส่เสื้อแดงไปเยี่ยมนะ                                  เสรีภาพอาจไม่ได้มา...ด้วยร้องขอ

                   แต่อย่างไรผองเราจะเฝ้ารอ                                    ให้ บก. กลับมา... “อาทิตย์สีแดง”