มันไม่ใช่ว่าทุกอย่างดีเลิศไปหมดในช่วงรัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตรหลายกระทรวงก็มีการบริหารที่อาจถูกกล่าวได้ว่า ปล่อยปละละเลยให้เกิดการทุจริต เเต่ทว่าเรามาเปรียบยุคนั้นกับยุคนี้ซึ่งวันนี้ทั้งวัน ผมนั่งลองนึกถึงอดีตดูเเล้ว ในช่วงปี 2543 ถึง 2549 มันช่างเป็นช่วงที่เศรษฐกิจเติบโตได้อย่างยั่งยืนอย่างไร้จุดเปราะบางตลาดหุ้นผงาดทะยานตั้งเเต่ช่วงเเรกฯที่คุณทักษิณเข้ามาเป็นนายกฯอาจจะมีข้อกล่าวหาเรื่องปั่นหุ้นซึ่งมุ่งไปที่เซียนรายใหญ่ที่เป็นเจ้ามือตลาดเเล้วบังเอิญไปเป็นนายทุนย่อยของพรรคไทยรักไทยบ้างเเต่ปฏิเสธมิได้ว่า ยุคนั้นทุกคนอยากซื้อหุ้น ความเชื่อมั่นเเรงเต็มเปี่ยม

พูดตามตรง มันไม่ใช่ว่าผมมีอคติอะไรกับทีมเศรษฐกิจในยุคปัจจุบัน ผู้ว่าฯ ธาริษา วัฒนเกส นั้น เป็นบุคคลของเเบงค์ชาติที่มีความสามารถเ เละน่าเสียดายที่ท่านจะต้องเกษียนอายุไปในเดือนตุลาคมนี้

เเต่ถ้าคุณดูคู่หู duo เศรษฐกิจในกรณีของท่าน ‘กรณ์’ กับท่าน ‘มาร์ค’ เเล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้ารวมบุคคลที่มีฝีมือกับการไล่ล่าทางการเมืองอย่างกอร์ปศักดิ์ สภาวสุ เข้าไปอีกเเค่นั่งดูผมก็รู้สึกเศร้าใจ

ความเชื่อมั่นในฝีมือของผู้บริหารเศรษฐกิจของประเทศนั้นสำคัญไม่ว่าคุณจะชอบไม่ชอบ ทุกคนนั้นอุ่นใจที่สุดในยุคของที่ตัวเลข GDP โตเฉลี่ยปีละ 6% งบประมาณไร้การขาดดุลกู้เงินก็ไม่ต้องกู้ เพราะมีมือดีดีอย่างท่านอดีตอธิบดีกรมสรรพากร ร.อ.สุชาติเชาวิศิษฐิ์ ช่วยดูเเลเรื่องฐานภาษีหนี้ต่างประเทศก็มีเเต่ค่อยๆ ลดลงๆ หุ้นนั้นไม่ต้องพูดถึง ช่วงคุณกิตติรัตน์ ณระนองเป็นกรรมการเเละผู้จัดการตลาดฯ volume เเต่ละวันไม่ต่ำกว่า 30,000 ล้านบาท พูดตรงๆผมคิดถึงวันที่นายกฯ ชื่อทักษิณ รมว.คลังชื่อ สมคิด จาตุศรีพิทักษ์เเละผู้ว่า ธปท.ชื่อ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล นั่นคือ dream team เศรษฐกิจ dream team ที่ต้องพังทลายไปเพราะทฤษฏีเเบ่งเเยกเเละปกครองของกองทัพเเละเครื่อข่ายอำมาตย์

การทำงานในช่วงนั้นเน้นยุทธศาสตน์ที่รวดเร็ว เห็นผลประชาชนกินได้ ในขณะเดียวกันก็มีการตรวจสอบอย่างพอเพียงในทุกระดับ (ไม่ใช่โตอย่างพอเพียงอย่างมาตรา 83 ของรัฐธรรมนุญแต่กลับตรวจสอบเเบบเกินเหตุจนไม่มีอะไรเดิน)ทุกอย่างนั้นมีเหตุผล ส่วนนักลงทุนและนักธุรกิจไว้วางใจเพราะเขาเชื่อในฝีมือ

ถามว่าทุกวันนี้ฟากเอกชนเขาเชื่อในฝีมือทีมเศรษฐกิจมั้ย? ไม่หรอกครับ เขาเพียงเเค่เกรงใจสภาอุตสาหกรรม เกรงใจหอการค้า เกรงใจสมาคมธนาคาร เกรงใจภาคเอกชน และผู้บริโภคส่วนใหญ่ก็มิได้ไว้ใจทีมเศรษฐกิจที่อ่อนของรัฐบาลประชาธิปัตย์—อ่อนตั้งเเต่อภิสิทธิ์ จนถึงกรณ์ จนถึงกอร์ปศักดิ์ จนถึงพรทิวาและอ่อนที่สุดที่ประธานสกัดการเติบโตเศรษฐกิจชื่อ ดร.อักขราทร จุฬารัตน มันไปได้เเค่นี้จริงๆสำหรับรัฐบาลผสมรุ่นนี้ที่ไม่ได้รับความไว้วางใจจากคนนอกพรรค เเละขนาดจากคนที่พูดนักพูดหนาว่าเป็นกลางรัฐบาลที่ทนงตนไม่ยอมดึงคนนอกเข้าไปร่วมงาน

ผมคิดถึงยุคของ dream team ทักษิณ/สมคิด/หม่อมอุ๋ย ผมคิดถึงจริงๆทั้งที่ในยุคนั้นผมไม่มีทั้งชื่อเสียงหรือทั้งฐานะ น่าเสียดาย trio นี้ ที่ไม่ได้มีโอกาสนำพาเศรษฐกิจไทยได้อีกมาถึงตอนนี้เเต่ละคนที่ผมได้กล่าวถึงต่างกระเซ็นกระสายไปอยู่กันคนละทิศคนละทางตามความเเตกเเยกของประเทศเเล้ว

เสียดายในความเป็นปึกเเผ่นที่จะสามารถช่วยพยุงเศรษฐกิจเเละการเมืองไทยออกจากภาวะคาราคาซังในเวลานี้